Balkonda Arteyo isimli kitabımı yazmaya ara verip masadaki koladan bir yudum aldım.Kolayı içmemle tükürmem bir salisede gerçekleşti.Kola çay gibi sıcaktı.Bağırarak "Dünya,kumsalda branzlaşan insanlara mı özeniyor?!Kola çay gibi olmuş!Bu sıcağa dayanamıyorum!"dedim.Sokakta futbol oynayanlar bu söylediklerime gülüp bana doğru baktılar.İçlerinden birisi gizemli bakışlarla bana baktı.Odama gittim.Kitaplıktan bir kitap yere düştü.Kitabın ismi "Kurtları Yıldran Kış".Bu
kitabı okumuştum.Elime aldğımda içimi ferahlatan bir rüzgar esti.Kendimi her tarafta kar olan bir yerde buldum.Bir süre sonra beni ferahlatan hava korkunç bir hal aldı.Yapabildiğim tek şey titremekti.Bir Eskimo beni yerden kaldırdı ve bir igloya götürdü.Esimolar gibi giyindim.Sevmeme rağmen mecbur kaldığım için balık yedim ve biraz dinlendim.Soğuk hava ve "Buraya nasıl geldim?" sorusu beynimi bloke etti.Sonunda kendimi toparladım.Karşıma gizemli bakışlı çocuk çıktı."Okuduğun kitabın (Kurtları Yıldıran Kış)
içindesin.Buradan kurtulmak için kitaptaki ana karakterlere yardım etmek zorundayız"dedi.İnanmayıp etrafı dolaştım ve doğru söylediğini farkettim.Bu iyice afallamama neden oldu
Yaşlı bir adam:
"Yapmanız gereken bu paketi doktora vermek.En basit görev
bu.Yapacak başka kişi yok."dedi.Hiç de öyle olmayacağının farkındaydım.Ama mecburdum.Paketi götürmek üzere kızağa bindim.Kızağa binmenin eğlenceli olduğunu sanırdım ama bu havayı daha soğuk yapıyordu.Bu sırada fırtına ve tipi vardı.Karlar bir kurşun gibi üzerime saplanıyordu.Hiç üşümediğim kadar üşüdüm.Soğuğu hissetmem için kemiklerim eldivenin dışındaymış da beni bayıltmaya çalışıyor gibi.Bayılıcak gibi hissediyordum ama ayaklarım hiç bu kadar durmadan hareket etmedi.Yani ayaklarım kesintisiz olarak titriyordu.Yaşadıklarımdan bitmesini en çok istediğim şey artık en zor konuların anlatıldığı matematik dersleri değil bu yolculuk!Soğuk hava başımı ve kulaklarımı gerçekten çok ağrıtmaya başladı.Derste ve fonksiyonlar konusunu baş ağrısıyla dinlediğim günlere dönmeyi diledim.Kitapta yaşanan o tehlikeli olaylar başımıza gelmedi.Ama bu soğuk hava da en az o yaşananlar kadar kötüydü.Dersimi aldım.Bir daha "Dünya kumsalda bronzlaşan insanlara mı özeniyor?"demiycem.Soğuk yerlerde yaşayan insanları şimdi çok iyi anlıyorum.Çöl kadar kutuplar da kötüymüş.Şimdi geçirdiğim zaman birkaç saat değil yüz yıl sanki.Paketi doktora götürmeyi başardık.:)Oradaki insanları seyrettim.Bu soğukta insanı ısıtabilecek tek şey birbirleriyle samimiyet ve dostlukla yardımlaşma içinde olmaları.
Mutluydum.Eve dönebilecektim.Pakette ne olduğunu gizemli çocuğa sormaya gittim.
"Gizemli bakışlı çocuk."
Bu söz ağzımdan çıkar çıkmaz ağzımı elinle kapattım. "Adın nedir?"
"Gizemli Bakışlı çocuk."
"Ama ismini bilmediğim için yanlışlıkla öyle söyledim.:("
"Bana güzel isim bulmuşsun.:DSenin adın ne?"
"Aaaayy Mahide Meltem Hüzeyme Binti Cahş!"
İkimiz de bir süre güldük.Biz gülerken bir ses duymaya başladım.
"Abla,abla uyan."Diyen karışık bir ses,gözlerimi açtım bu bir rüyaydı.Ama ayaklarım çok soğuktu.Dışarı çıkıp yürümeye başladım.Yürürken cebimde iki eldiven olduğunu farkettim! Bu rüyamdaki benim eldivenim ve gizemli bakışlı çocuğun eldiveni.Eldivenleri elimde tutarak yürüdüm."Mahide Meltem Hüzeyme binti Cahş."dedi birisi.O yöne doğru baktım bu oydu.Elinde eldivenlerimiz vardı.
"Gizemli bakışlı çocuk!"
Koşup eldivenleri bir araya getirdik.


Merhaba.:) Bu paylaştığım ilk yazı.
Yorumlarınızı çok merak ediyorum.:) Umarım beğenirsiniz.:)
Bu arada ben 15 yaşındayım.Yaşıma göre nasıl yazdığımı söylerseniz çok mutlu olurum.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.:)
__MelteM__