Bazen öyle konular gelir ki insanın aklına, yazayım mı yazmayayım diye durup düşünür bir süre… Sonunda engel olamaz içindeki yazma dürtüsüne ve koyulur kelimeler ile birlikte sonu belli olmayan yollara…

Sevgi, sevmek, aşk…

Derin konular diyerek geçiştirdiğimiz kelimeler belki de… İnsan dediğimiz duygusal zekâsı sosyal zekâsına göre daha yüksek olan varlık, yapısı gereği ihtiyaç duyar sevmeye ve sevilmeye. Ama sevmek ve sevilmek dediysek de, her insanın zihinsel şemasında aynı anlama gelmez bu kavramlar.

Kimisi gerçekten sever mesela; hani “adam gibi sevdim” ifadesinin sözlük anlamı misali… Kimisi de sevdiğini zanneder sadece, birlikte zaman geçirmek eyleminden yola çıkarak belki de…

Bazıları sever ama sevilmez hani, dünyada en fazla acı çekenin kendisi olduğunu düşünerek ya da karşısındaki insanın da kendisini sevme zorunluluğu olduğunu zannederek…

Bazıları da sevilir ama sevemez hani, üzerine yapışan kendini beğenmişlik ile vicdan azabının arasında sıkışıp kalarak…

Hem sevip hem de sevilenler vardı bir de, dünyanın en şanslı insanı olduklarını düşünmek yerine ilişkilerinde huzursuzluk yaratmak için ellerinden geleni yaparlar hani…

Sevilmeyip bir de üzerine sevemeyenler de vardır, yalnızlık ile dost olarak bir ömür yaşamaya mahkûm edilmiş gibidirler…

Karşılıklı sevgilerini paylaşan ama kavuşamayanlar da vardır ayrıca; bir şekilde hayatın anlamsız bir engeline takılıp ayakta durmaya çalışarak tüketirler ömürlerini…

Daha neler vardır neler…

Âşık olduğunu zannedip sevginin yanından bile geçmemiş olanlar, seviyorum diyip aldatanlar, aldatılıp sevdiği için susanlar, sevdiği için aldatanlar, sevmiyorken seviyormuş gibi davrananlar, seviyorken söyleyemeyenler, sevgi ile aşkı ayırt edemeyenler, sevgiyi hak etmediği halde sevilenler, sevgiyi hak ediyorken sevilmeyenler, sevgi olanlar, aşk kokanlar…

Aşka âşık olanlar belki de…

Derin konu bunlar, nitekim öyle kısacık bir yazıyla sonuca varmanın mümkün olmadığı meseleler… Belki de işin özeti sevginin türü değil gerçekliğidir...

Ne demiş şair:

Ne sahip olduğundur hayat,
Ne de umdukların bunca zaman.
Yüreğin kadardır hayat!
Seviliyorsan renkli,
Seviyorsan siyah beyaz.
(Can YÜCEL)


Saygılarımla…
Pelin…
Nisan/2012