Daha ölmedim

Türbe ve mezarlık ziyaretleri insanı nasıl etkiler? Veya etkilemesi umulur?

Ben Türbe ve mezarlık ziyaretlerini çok sık yaparım.
Kendi izlenimlerimi anlatabilirim.

Türbe veya mezarlık benim manevi âlemimde çok etki oluşturuyor. Neticede oraya, türbeye olmasa da mezara gireceğimi düşünürüm.
Daha da önemlisi bu insanlar bir zamanlar yaşadı ve zaman şeridinin bir bölümünde, iyi/kötü halleriyle yaşam izlerini bıraktı.
Özlemleri vardı, sevinçleri, kederleri oldu. Aşkları vardı… Şimdi ne oldu, bitti mi? Bir rüya gördüler de şimdi mi uyandılar? Yoksa şimdi mi rüyadalar?
Türbesi yapılanlar bunu nasıl hak ettiler? Herkese türbe yapmıyorlar, her türbeli türbeyi hak ediyor mu? Türbesiz niceleri var elbet…
Şu bir gerçek ki her mezar ayrı bir kişinin yaşam dosyasını içinde barındırıyor.
“Nur içinde yat” deriz. Aslında bilmeyiz gerçek hali, biz yattığını düşünürüz; öyle söyleriz.
Mezarlıkta beni en çok etkileyen bebek mezarlarıdır. Bazısı sadece birkaç dakika yaşamış olanlar da var elbet. Onların hiç hatıraları olmamış. Fakat canlı doğmakla hayat âlemini tanımış.
Mezar ve türbe ziyaretlerinde yaşadığımı bir kez daha hissediyorum. Hayata daha sıkı sarılıyorum. Pozitif bir enerji yüklenirim oralarda. Onlar öldü ve pişmanlıkları, özlemleri ile gömüldüler; ben ise yaşıyorum ve onları ziyaret ediyorum, benim daha fırsatım var yapmak istediklerim için, belki özlemlerime kavuşurum, belki sevdiğime aşkımı izhar ederim, belki hayatımda köklü bir değişiklik yaparım.
Çünkü daha ölmedim.