Bilgin, bilen ve inadına bilmeye çalışan demektir. Okuyan, yazan, okuduğuna, yazdığına uygun yaşayandır, bilgin. Kimsenin bilgisizliğini deşifre etmez. Herkesi bilgili yapmaya, bilgiyle uyarmaya; ilimle, sanatla, kültürle doyurmaya çalışır sürekli. Herkesin gözünden kaçanı görür, zora soyunur, ucuz düşüncelere itibar etmez. Bilmediklerinin yanında bildiklerinin bir nokta kadar olduğunun farkındadır. Bildikçe ve bilmediklerini öğrendikçe, bilmediğini ve ne kadar çok bilmesi gerektiğini bilir. Daha çok ve daha doğru olanı bilmek, bilebilmek için çabalarını sürdürür yorulmadan. Duymadıklarını duymaya, duyduklarını herkese duyurmaya ayarlamıştır kendini.

Bilgin, aklıyla duyan, yüreğiyle bakan, bilmek için gayret gösterenlere her zaman bir ışık yakandır. Yıkan değil, yapandır o. Tutan değil, salandır. Bizim lügatimizde ’arif’ ve ’alim’ de denir. Bir manada bir söylenenden bin anlamaktır bilginin işi. Az sözle çok şey anlatmak, fosilleşmiş tespitlerden son hızla uzaklaşmaktır, bilginin görevi.

Mükemmelliklere, orijinal güzelliklere etik ve estetik özelliklere hayret eder, hayran olur. Hayran olunacak işleri gerçekleştirmeye gayret eder. Bilmediğini bilen, bilmesi gerekenleri bilen anlamına da gelir, bilgin. Belki çok bilen insan değildir; bildiğini ve bilmesi gerekeni çok iyi bilendir bilgin.

Bilgin, sessiz ve gürültüsüz yaşar; laf değil icraat, şamata değil, faydalı iş yapar. Sessizliği hep derinde gittiği içindir. Sevgisini, sevimliliğini, seviyesini her yerde ve her ortamda korur. Acelesi yoktur, vakarı ve ağırlığı vardır. Çoğu zaman oturup da tarih yazmaz; tarihin yazacağı hizmetleri gerçekleştirir. Kimsenin kasasında, masasında gözü yoktur. Günün adamı değil, her zaman gönül adamıdır.

Kısacası bilgin; okuyan, yazan, güzel yaşayan; insafı, idraki, sevgiyi, sevimliliği ve seviyeyi koruyan; sürekli iyiyi, güzeli, doğruyu araştıran; masumların, mazlumların yanında olan; konuştuğu zaman yüksekten değil ama yürekten ve yürekli konuşan, yüklü konuşan kişidir.

Durdu ŞAHİN