Kalkıp gitmeler bize göre değil sevgili! Kalkıp gitmeler bize göre değil… Olduğun yerde dur, gitmeyi aklından geçirmek bile ihanettir bana. Ve ben ihanetlere asla göz yumacak bir adam değilim, biliyorsun beni. Beni biliyorsun, ben hiddettine söz geçiremeyen bir adamım. Tutar daha beter aşık olurum sana.

Bir intihar girişimine döner yaşamımda her dakika. Her dakika yeni bir intihar girişimi yapacak kadar öfkelenebilirim. Ve bu beni zarara uğratmaz ki zararın kendisi ben olurum.

Gidipte dönmeler bize göre değil sevgili! Gidip dönmeler bize göre değil… Olduğun yerde dur, dönersen en sevdiğim yerinden kelimelerimle seni bıçaklayabilirim. Ve ben birazda katletmeye meyilliyim bilirsin.

Tutar daha beter aşık olurum sana.

İntihar süsü verilmiş bir aşkın kollarında sen can çekişirken ben yeni maktüller avına çıkabilirim. Bu kadarını yapabilir miyim bilmiyorum ama öfkeme söz geçiremiyorum işte. Söz geçiremedim tek şey!

Öfkem

Öfkemiz..

Öfkelenmekte bize göre değil sevgili! Öfkelenmekte bize göre değil, bakma sen benim saçmaladığıma. Olduğun yerde dur, öfkem benliğimi aşmadan tut elimden. Tut elimden! Elimden tut… Öfkemi ellerinin sıcaklığı bastırabilir. Sen bana dokunduğun an bir demir parçasının asit dolu bir kaba atılma anını düşün. Öyle bir şey.. Öyle…

Sen şimdi gel, gitmeleri, dönmeleri ve öfkeleri bir valize doldur ve denize at. Sonra tut elimden benim ve bilmediğim yerlere götür. İlk defa göreyim! Dikkatimi dağıt, eşsiz güzelliklerle donatılmış bir mekan bul bana.

Gitmeler..
Dönmeler..
Öfkeler..
Öfkelerimiz..
Bir bavul,
içi ağzına kadar dolu.
Ve biz ebedi saadete doğru yol alırken,
gözümü ve gönlümü hoş tut ne olur.