Düşünüyorum,
Düşünüyorum,
Düşünüyorum!
Elimde sadece bu üç seçenek var.
Birbiriyle alakası olmayan bu üç şık!

Birinci seçenek;’Düşünüyorum’
-Denklemlerin oluşturduğu zihinsel engellerin içine aldığı yalnızlığın,içsel kavramından yola çıkarak hayatın nasıl bu kadar profesyonel,her bir mekanizmasının bu kadar dişli ve güçlü olduğunu mesela..

İkinci seçenek;’Düşünüyorum’
-Bir çocuğun annesine olan isteklerinin şımarıklığı ile beraber duyduğu o güçlü kuvvetli sevginin ardında yatan,tüm zaferlerin o çocuğun ağlamasıyla elde edebildiği kadar hilekar bir aşktı yaşadığımızı kabul buyurulsa.

Üçüncü seçenek;’Düşünüyorum’
-İki kere ikinin beş olma ihtimalinin saçma sapan sonuçlarını doğurduğu sezgisini yaratan bütünsel algının,şizofrensel bağa yakın olan aklımın gidip gelme noktasını kurcalamaktan başka bir şeye yaramadığını daha sonra..

Yalnızca bir öge sekiz harfti,düşünmek eylemini üç seçeneğe bölmeden önce.
Ve hayata dair tek edinebildiğim şey düşünmek!
Bir meczubun kendini aradığı kadar boşum,bir o kadar dışlanan meczubun gözlerini taşıyorum..
Kısacası ben düşüncenin doğurduğu aklımın,bedenime zarar veren o düşünce eylemini durmadan var sayarak her gün biraz daha ölüyorum!

-Düşünüyorum da; ben biraz daha düşünerek kendi kendimin katili oluyorum.
-Düşünüyorum da;yasak elmayı kopararak seninle yaşadığımız cehennemin son bulması gerek.
-Düşünüyorum da;ben var olmayışımın dünyaya sığmayan bir bedenin ruhunu ararken girdiği o bok çukurundan çıkmasını bekleyerek yaşıyorum!

Düşünüyorum da;düşünmemek en iyisi.
Düşünüyorum da;düşmeden koşmak en iyisi.
Düşünüyorum da;boş ver bilme en iyisi..

ELif Genç