EMANET


Yüreğe karaçalmakmı hüzün yoksa yanlızlıgımın zemheri ayazında bedenimin buz tutmasımıydı ıyıde sol yanım neden acıyor .Hüzün neydi yemek mi içmek mi yoksa tam tersi bunlara küsüp yalan dünyanın dibine dibine kadeh vurup sarhoş olmakmıydı.

Hüzün neydi kalemi alıp bunları bana yazdırmakmıydı yoksa bir hastalıkmıydı hani devası olmayan ölüme mahkum bedenimin kan revan içinde acı çekmesini seyretmekmiydi.Hüzün neydi sahip olduğum bu anlamsız ruh mu yoksa bu ruha acılar yüklemeye çalışan bir duygumuydu...

Bu günlerde neyin ne olduğunu karıştırıyorum artık.Tek hatırladığım bıraktığın bu şehirde bıraktığın bu yürekle ömrümün sonbarında halen beklenmektesın ey sevğili ...

Hüzün taze tutarmış aşk yarasını .Aşkın damarlarımda akarken gel.Dilerim son yaprak düşmeden gelip alırsın bendeki emanetini. Hüzün en çokda bize yakıştı rabbim verir sana sabrını bu hesapda böyle bitsin ben helal ettim hakkımı...


CANFES KARACA&CEYLAN GÖZLÜM