Sen gittiğinden beri gözyaşlarım beni yalnız bırakmadı pınarları çağladı yaşlarla duraklamadan son damlasına kadar akmak istedi ulaşmak istedi umutlara. Sen gittiğinden beri dokunmuyorum onlara kurutmadım. Senin ellerin olmadan geçmiyor dinmiyor damlaları.
Her gece resmini koyuyorum daktilomun yanına her bir harfte yankılanıyor odamda duvarlarımdan donuyor ezberlediğim bütün yüzün hislerin. Kurduğum hayaller kaldı bedenimde izler kalbimin içinde ağlıyorum hıçkırarak veda etmeden giderken yağan yağmur gibi boşalıyor bardaktan. Bardağımda eskiden kalma bir şarap acısını hissetmiyorum bile kalbimdeki yük o kadar ağır ve acı ki tatmayacaktık bunu içmeyecektik ayrılık şurubunu.
Ögünsüz oldu ne aç karnına nede bos kalple iyi gelmiyor. Bütün duvarlar sıkıyor ruhumu çarpıp geliyor bütün sevgi sözcüklerin gülüşlerin kulaklarımda çınlıyor seviyorum değişlerin.
Ben bitince biter mi acaba yalnızlığım. Hiç bilmeyeceksin hiç görmeyeceksin bu hallerimi duymayacaksın senin için attığım çığlıkları şöminemdeki odun yandı kora bağladı rengi içimdeki acı sensiz arttı kan kusturuyor artık bana. Ya ölüme gidiyorum bu umutsuzluk bu yalnızlıkla yada senin bıraktığın yağmurlu güne benzer bir günde tekrardan arınacak gözyaşlarımla heyecanlarım dokunmuyor yaslarıma silmeyeceğim arındıracak kalan sevgi parçacıklarını ..