Geçmişin kollarında bir baharı yaşıyorum şimdi.Sen, hiç olmasan da ben seni var ediyorum yanımda.Sonra ellerine dokunuyor gözlerim.Gece kadar karanlık gözlerin bir parçamı alıp götürüyor adeta.Sen, gelip geçici bir şarkı yada kırık bir nağme değilsin.Söylenebilecek en güzel söz, belki de yalnız bir rakı kadehindeki yudumlarım olabilirsin ancak.Kanın ruhumdur kadın ve sen…
Anlaşılmaz bir panik dolduruyor içimi.Gülümseme bana sakın.Acı verirken benliğimi kavuruyorsun kadın.Bir ben var ki oldu olası hayalinle yaşamaya çalışıyor.Dokunma bana sakın kadın, üşüyorum.Bedenimi ateşe attım yıllar önce.Senin közlerin yakıyor halen beni o ufak şöminede, hani önünde hayalinle seviştiğim…
Şimdi bilmiyor değilim kim olduğunu.Nerede, nasıl ve ne zaman beni düşündüğünü hatırlıyorum kadın.Sana teslim olurken sessizliğe kapılan bu yürek benim…
Düşler ve ümitler…Kabuslar ve gerçekler…Sen ve ben…Eski aynalar şarkı söylüyorlar kadın.Hani o her gece mırıldandığın varya, işte o.Melankoli sarıyor tekrar dört bir yanımı.Bilirsin sigara yakarım böyle zamanlar.Odamda göz gözü görmüyor kadın, seni saklamak için içiyorum…
İyi geceler kadın, her zamanki yerinde rahat uyu…