(Heroes adlı tv dizisinde "Parasite" adlı bölümden bir diyalog) "

"Linderman: Bir gün mutlaka insanın önüne o yol ayrımı gelir. Ya mutlu ya da anlamlı bir hayat süreceksin.
Nathan: Ben ikisini de istiyorum.
Linderman: İmkânsız. Çünkü mutluluk yaşanan anı önemsemektir. Ama anlam peşinde bir hayat geçmişle boğuşmaya ve sürekli geleceğe bakmaya mahkûmdur.


Bugüne kadar anlamlı hayat yaşamak uğruna kaybettim ne kaybettimse..
Anlam taşıyan her güzelliğin içinde elbet mutlu olunacak bir yolda çıkacaktır insanın karşısına.Akıl mutluluğa engel bunu kati biliyorum .Akılsız mutluluk da çok kısa sürer bunu da biliyorum..Akıl ile bulunan mutluluk kalıcı sanırım ama o kalıcı mutlulugu verecek akla sahip biri de çıkmadıysa karşına....fazlada zorlamamak ve hayatı akışına bırakıp anı yaşamak en dogrusu sanırım..

Bence kariyer, ün, şan, şöhret gibi erişilmek istenen bir yer varsa bu anlamlı yaşamdır. Bir hedefiniz vardır ve mutlu olmak değildir amaç. Amaç hedefe varmaktır. Hedefe varınca mutlu olacaktır insan. Oysaki mutluluk yolculuğu yapmak olmalıdır. Hedefe varınca kısa bir mutluluk yaşanır ve eğer yeni hedefler belirlemezseniz yaşam anlamını kaybeder ve mutsuz olursunuz. Yani çok uzun soluklu koşuları kısa mutluluklar için yaparsınız. Birde anı yaşamak vardır. Gezer, dolaşır, eğlenir ve elinizden geldiğince kariyer, ün, şan, şöhret değil sizi ne mutlu ediyorsa onu yaparak geçirirsiniz. Mesela çiçek yetiştirmek gibi, mesela insan yetiştirmek gibi, resim yapmak, gezmek, müzik dinlemek, sohbet etmek, yüzmek, bulutları izlemek, soluk almak gibi . Ancak yaşam ikisini birden yapmanıza izin vermez. Uzun soluklu çabalar harcamayan, anlamlı bir yaşamı olmayan insanlar genelde maddi zorluklarla istediklerini yapmakta zorlanırlar. Anlamlı yaşamdan daha fazla mutlu olurlar, ama hep gelecek kaygıları olur. Anlamlı yaşayanın ise parası, evi, arabası vardır, yılda bir iki hafta tatil yapmak için bütün yılını çalışarak geçirir ve o bir iki haftanın çok daha azında mutlu olabilir. Kısa zamanda çok şey yapmaya çalışmak üzer ve yorar insanı. Yalandan mutlu olur insan.
Yani yukarı tükürsen bıyık, aşağı tükürsen sakal var. Ve insan içinden birini seçmek zorunda ne yazık ki.

Ben hala anlamlı hayat mı yoksa anlık yaşam mı düşünüyorum. Şimdilik kararım; anlamlı hayatla para kazanıp, anlık yaşamaktır. Ancak bu düzeni henüz kurabilmiş değilim. Hala işe daha çok yaşamaya ve mutlu olmaya daha az zaman harcayabiliyorum. Bu nedenle bu söz beni baya bir düşündürdü. Belkide sadece bir yolu seçmem gerekiyordur.

Bilmiyorum, belkide burda anlatmak istediği başka bir şeydir.

Akıllı olan çok düşünür ve çok şeyi dert eder. Aptal ise herşeyden mutlu olur. Ama aptallık mı, zeka mı derseniz yolum gene zekadan geçiyor. Bazen keşke aptal olsaydım dediğim olmuştur. Ama zeki olduum için pişman da değilim .

Mutluluk için mutlaka biri gerekmiyor diye düşünüyorum. Ben yalnızda mutluyum. Elbetteki birilerini arıyorum. Ancak daha çok dost arıyorum. Ben bir sevgili ile mutlu olduğumdan daha çok dostlarım arasında mutluyum. Sevgili her zaman derttir. Dost ise hep ilaçtır yaşamda . Her ikiside gerekli o ayrı. Ama sevgilim yok diye çok dertte etmiyorum.

Anı yaşamalı insan demiştim,en huzurlusundan en masumundan,en keyf vereninden. Ama çalışmaktan ve yaşam için mücadele etmekten, anı yaşayamıyoruz. Ben bunun için çabalıyorum en azından.
Hayatımda işim dışında asık suratlılara yer yok. Orda yeterince varlar .
Anı yaşamak,mutlu olmak gülmeyi en içten,derinden başarabilen masum yürekler ile yaşamak mümkündür zaten..

sevgi ve saygılarımla...Edeb-i