Aşk her yürekte yeşermeyi bilmez. Kocaman bir yürek olmalı sığması için… Taşmalı yeri geldiğinde o sımsıkı kaptan. Yürek ne kadar büyük olursa olsun sığmamalı o yüreğe bile. Aşk her yürekte yaşamayı bilmez. Yaşatmalı onu alabildiğine. Her an her dakika her koşulda. Gözlerine baktığında için gitmeli, çekilmeli içinden bir şeyler onu yanında gördüğün her anda. Aklında, fikrinde, attığın her adımda o olmalı. Yeri gelmeli onun için yaşamalısın sadece. Benliğin onunla kaplı olmaktan ziyade “o” olmalı. Ve aşkı aşk yapan en büyük değer, onun bunlardan haberi olmamalı. Sen bir döngü içinde yaşarken içinde onun hissettiği yalnızca mutluluk olmalı. Bilmemeli onu ne kadar sevdiğini; ama hissetmeli. Ve karşılık beklemeden, onu sevmekten bile keyif almalı insan. Aşk her yüreği beğenmez. Her yürekte aynı yetişmez. Yerini beğenmediğinde kendini tamamen göstermez. Onu yaşatacak yürekler ya da yaşatacak ilişkiler arar. Beslenmek ister, ilgi ister. Yaşayacağı yeri ve kişiyi kendi seçer…