Koca bir gün daha devrildi gitti... Bu ne hızdır yahu!!! Dur durak bilmeden geçen günlere ayak uydurmakta ve yetişmekte zorlanan ruhum hayretlerini gizliyemiyor artıkın :)))
Bu apansız koşturmanın içinde anı yakalamak da önemli kuşkusuz. Hızlıya alınmış film gibi hayatımız; sadece bakıyorsun,tadına varamadan , hissedemeden doyasıya ,akıp gidiyor...
Neleri yitirdik geçen zamanla kimbilir, neleri unutmak zorunda kaldık? Hafızanmızdan hiç çıkmasını istemediğimiz şeylere belki de kendimiz yol verdik...Sandıklara kaldırılmış,üstü tozlanmış ,içi pas tutmuş maziler saklıdır herkesin yüreğinde.Varlığını bilirsin ancaak açmaya ne mecalin ne de cesaretin vardır. Ama onun bir köşede varlığını hissetmek yeter senin için.
Bir polyaço edasıyla saklarsın etrafından, kendinden bile...Aslında en büyük kazığı da kendine atarsın böylece! Yalandan, küçük bir başka sen yaratmak zorunda kalırsın içinde, zamanla inanmaya başladığın. Öyle gel-gitler yaşarsın ki boğazına düğümlenir dile gelemeyen herşey. Nefes almak, yutkunmak bile istemezsin,yine canının yanacağı endişesi yer bitirir belki de...
Tam da melankoliğe bağladığın bu anlarda yüreğini ısıtan , umut olan yepyeni bir günü iliklerinde hissedersin. Sanki hiç onları yaşamamış gibi hafızan seni şaşırtır ve uyandığın yeni güne "ilk" gününcesine heyecan ve tutkuyla başlarsın. Keşkelerini,acabalarını siler birden, Tazeliği içini ferahlatır,dinginleştirir ruhunu.
En güzel derman dedikleri var ya hani "zaman" diye, bir tutam kat hayatının en anlamlı yemeğine. Sevgiyi hiç eksik etme! Onun yanında saygıyı da hediye ediyorlarmış bir de, Güzeeelce bi karıştır ve bırak öylece, Kaynasın bolca,birazda demlenirse usuldan.Tadını yıllandıkça daha da fazla alırsın şarap misali, her yudumu artık ayrı bir lezzet, ayrı bir huzur,,,Yaslan arkana ve izle yaşadıklarını bundan sonra, eskisi gibi tatsız, yavan gelmiyecek sendekiler, göreceksin ki onlar senle olduğundan anlamlı artık...