BİR KEZ DAHA YALNIZLIĞIMA SIĞINIYORUM.

Bu kez zor bir yalnızlığa mahkum oluyorum.
İçimin kopmayan iplerinde sallanmak da yetmez oldu teselliye.
Çünkü çürütüldü bağlarım.
BULUT KUŞLARINI MI KAMÇILADIM YOKSA GÖKYÜZÜNÜN, ne yaptım?
Sen bilinmesi zor bilmece, çözemediğim kördüğüm...
Gönül iklimimi sonsuzluk çizgisiyle sınırlayan zehirli iksir...
ÇEK GİT!

Bir gün, çıvgın güz yağmurlarının çaresizliği içinde kalmışken, bütün sevgileri kovmaya gücümün yetmediği bir anda çıktın karşıma...
Artık; içimde harmanlanan kara, kapkara sevda bulutlarını kovmaya da gücüm yetmiyor.
Öyle fersizim ki.

Hiçlik ordularını çoğalttım kendimde.
Anıları söküp atamıyorum yüreğimden..
Oysa ölümcül barikatları hıncımla aşmıştım her şeye karşın.
Ama artık beni çöl yılanları boğmada...
ÇEK GİT!

Ne yapabilirim ki, yine de ağıyorsun dursuz duraksız, üstüme üstüme...
Niceye bir duracaksın bilemiyorum, mevsimleri talan eden fırtına.
Bak artık zaman da rengini yitirdi...
Umutsuzluğum, yalnızlığım niceye bir sürecek daha?
ÇEK GİT!

Birbirimizi sevişimizdi bahar.
Ne oldu apansız değişiverdi mevsimler?
Bir kez daha kendi gerçeğimle yüzleşiyorum.
Belki de en son yüzleşmem olacaktır bu.

Kendime tutunmaya çalışmalıyım..
Anladım ki bütün sevgiler yalanmış...
Sevmeler de rengini yitirdi...
Şimdi hicran katmerlerindeyim...
ÇEK GİT!

Masamın üzerinde yıkılmışlığım duruyor yalan sevgilere armağan...
Titreyen parmaklarımda kalemim ve karşımda resmin...
Ahlara kundaklıyorum...
Bir ayrılık ağısıdır içtiğim şimdi...
Ayrılık ağısıdır...

Gözün aydın ola sigarayı en vefalı dost bildim yeniden.
Her derin çekişte seni ufuklar üflüyorum uzun uzun.... İntizar ederek.

MEVSİM son güz, bu son vedammıdır,
Yoksa son sözüm müdür bilemiyorum..
Çaresizliğim beni gülünç duruma düşürmeden
ÇEK GİT GÜZELİM,
ARTIK ÇEK GİT

’İçim bu güllerden yandı diyorum
Gül bildik,gülü başımıza taç yaptık biz
Derdini sahiplendik güle ilaç yaptık biz
Ne dersiniz, hak etmeyen insanı mı sevdik
Yoksa bütün yanlışı sevmekte mi yaptık biz

KÖME-Haydar Okur