Her yıl 21 Mart,aynı zamanda "Dünya Şiir Günüdür" de.
Nazım’ın " Akşam Gezintisi",
Necip Fazıl’ın "Kaldırımlar "ı,
Mevlana’nın " Hürriyeti Satmam "ı ve " Yeniliğe Doğru " satırları,
Ahmet Arif’in "33 Kurşun "u,
Yunus’un hayata dair dörtlükleri,
Necatigil’in " Sevgilerde ",
Ö.Asaf’ın " Tentation " diye başlayan,
" Bana yaşadığın şehrin kapılarını aç." satırları,
Daha onlarcası hem aklımda,hem de dilimdedir.
Günlük sohbetlerde hep "alıntılarla" bu değerli şair,usta ya da insanları yâd ederim.
Ve yeri geldiğinde ve "gençlik aşklarım" aklıma düştüğünde de C.S.Tarancı’ya sığınır,"Abbas"ın son iki satırını okurum hem de defalarca.
"Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş’tan,
Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan."
der ya şair,o hesap...
Şiir,bir umuttur ya da burada epey zaman önce yazdığım gibi de "Şiir,sözün özgürlüğüdür."
Sözü özgür kılanlara selam olsun.
Yazılanların farkında olmak bana yetiyor, ondan yazamam/yazmam şiir.
Ve şu sözde çok "derinlik" bulurum esasen:
-Şiir,yazanın değil,ihtiyacı olanındır.