En Güzelin Adıyla Başlayan Cümlelere...


İki dudak arasından çıkıp havada dalga dalga yayılarak kulağıma kadar gelen harflerdi beni gerçeklikten sıyırıp başka bir aleme taşıyan...Gerçeklikten kastım aslında bir rüya iken ve ben rüyadan uyanıp gerçeğe göz kırparken, yanakları nemli yüreği sarhoş bir halde buldum kendimi...

Ufkumda boy veren güneş numunesi, ziyasını aldığı kaynağın ne güzel , ne içli bir temsilcisi!..Beni kabuğumdan sıyırıp zincirlerimi kıran ve aslıma doğru can atmamı sağlayan ne sadık bir nida!..

Grileşen günlerimin renklere yeniden dokunduğu anlarda nasıl da sağanak başlıyor ruhumda ! Ve nasıl da susamışlığımı hatırlatıyor bana her saniyesi zamanın...

Bittiğim yerden başlatıyor beni , gittiğim yerden döndürüyor ’gel ’ diyerek...Şehrimin nabzını kolluyor ; yavaşlarsa muhabbet, hızlanırsa sükunet zerketmek için...

Aramak , diyorum, faydasız bulunmak istemeyenin izini...
’ Ben, seni buldum! ’ diyor, ’ Saklasan da kendini...’


Zaman sarılıyor ellerime, başını dizlerime yaslayıp...
Bense iki dudak arasından çıkan suskuya bırakıyorum harflerimi...
Ve
çünkü ,diyorum , zamanın gözlerine bakıp
’ O , Harfsizdi...’