Yalnızlığın arkasına saklanıp,paranoyalarımı döküyorum bugün kollarıma. Ya sandığım kadar sahte olan herkes ,ya hiç bilmediğim kadar gerçekse?

Anlayamadığım her sorunun cevabını zihnimde şekillendirmek mi beni yoran, bilmiyorum.

Kötü, sahtekar, bencil, menfaatçi, düzenbaz, yalancı, hissiz, acımasız tarafımı ortaya koyuyorum kimsenin yapmadığı gibi.

Şizofreni düşüşlerimin umudunu ve tırmanışını, etkisine inanmadığım haplarla mı gerçekleştirebilirim yoksa bir çift göz yeterli mi telaşı üstümde olan. Işıklar kapandığında elleriyle boğmak için zifri bekleyen karanlığın hayvanımsı salyaları yüzümde vahşi bir hayvanın dişleri kadar keskin veya zehirle kaynatılmış..
Ruh parıltısından eser yok gündüze yaklaşırken. Saatlerin besin değerleri vücuduma sadece nikotin olarak işlemekte, meydana çıkan dumanın bile beni terketmesinden korkuyorum.
Çıtırtıların yükseldiği zamanla eşleştirdiğim siyah renginin, ruhumdaki yeri aslında makul seçenekler doğrultusunda bembeyaz geliyor gözüme. Lakin benden başka her görmeyi bilenler, siyaha yine siyah diyorlar.
Bakış açılarının farklılıkları, o kendini bilmiş entel şahısların terimsel yaşantıları, çok bilmiş gibi konuşup, o saçma liderlik,üstünlük özentilerini kendilerinden daha cahiller üzerinde uygulamaları kadar saçma ve bunaltıcı.

Sadece bunaltım ve kimi zaman eğlendiğimin farkında olmak beni kendime gülünç kılan. Zaferi sadece sancağı taşımak kadar olan hissiz bir savaşın kanları arasında git-gellerdeyim.

Ölümsüzlüğü isteyecek kadar...


SENG (Bahattin BERKDİNÇ)