Merhaba sol yanım,
Kimse bilmiyor sana yazdığımı, hele arkadaşlarım duyarsa yıkarlar ortalığı.
Hepsi çok kızgın sana. Onlardada suç bulma, onlar beni sana seni bana emanet ettiler.Sessizce oku sende, yada dinle.Elbet ben yazarken rüzgar getirir nefesimi sana.Nasılsın? İyi bakıyor mu yanındaki sana?Kolluyor mu gözünden? Sakınıyor mu kendinden bile?Nasıl, güzel geçiyor mu günleriniz? Ama özeliniz dimi? Pardon sormamalıydım..Uzun zaman sonra ilk defa yazıyorum sana, unutamadığımdan yada hala sevdiğimden değil.İnan bana daha yeni yeni kendime geliyorum.
Artık bahsetmiyorum senden başkalarına.Duydum da geçen gün beni sormuşsun, tembihlemişsin söyleme diye,’Sevilirim bilirsin.’ Hele ki konu ’SEN’ olunca hemen söylediler.Büyüdüm ben çok yordun beni.Bilirsin çabuk sinirlenirim, okulda heryerde senin gibi,Ciddi duran o sinirli gözüken ama en sevimli gülüşlerini bana saklayan sen gibi.Çok kolayda ağlamam bilirsin, giderkende sakın ağlama demiştin. Sözünü dinliyorum.
Olsun sen başkasınınsın.Ben sadece yıkıldım o kadar, birşeyim yok, iyiyim ben.