Dinlemek ve anlamak büyük bir sanatmış.
“İletişimleri baltalayan en büyük sorun, zihinlerimize mantık ilmini öğretmeden ...düşünce meydanına atılıyor olmamızdır. Ben bu yöndeki zaafımı anladığımda kırk yaşımda, modern veya klasik bulabildiğim mantık kitaplarını yeniden okumaya girişmiştim. Okullarımızda güya mantık dersi var, lakin ezber ve taklit yüzünden içeriğini içselleştiremeden diplomalarımızı alıyoruz. Hayata atılınca da akıllarımız doğru sözlerden yanlış anlamlar çıkarıyor veya doğruyu yanlış sözlerle ifade ediyoruz.

Ne yazık ki mantığımızın yetersiz olması, mantıksızlığımızı fark etmemizi engeller. En azından ‘her zaman, hiçbir zaman, bütün, bazı, hep, hiç, kısmen’ gibi kavramların mantığını iyi kavramalıyız.

Örneğin: ‘Hikmet sahibi insan az konuşur.’ Sözünden, ‘Az konuşan herkes hikmet sahibidir.’ hükmünü çıkarmak mantıksızlıktır.

Evet hikmeti, ilmi, edebi öğrenen, gıybetten, dedikodudan kaçınır, fazla söze yalan ve riya karıştığını bilir, ilahi huzur hissinde gevezeliği değil iç tefekkür halini takınır, ölçerek biçerek ve gerektiğinde söz söyler ve boş sözle günaha girmekten çekinir. Ama bu hal, doğuştan veya alkol, uyuşturucu kullanmak yüzünden beyninin konuşma merkezi zarar görmüş birisinin az konuşmasıyla bir tutulamaz.

Bu inceliği algılayamadığımız sürece hayatımız çekişmelerle geçecek. Dinlemek ve anlamak gerçekten de büyük bir sanatmış. Bu yüzden birinin sözü hakkında hüküm vermeden önce ‘Bunu mu demek istedin?’ diye sormak en akıllıcasıdır