Beynimin tahrir meydanında
Kelimelerimin muhalefetini izliyorum
Bir Elif kuşatıyor etrafı ilkönce
Vâv’ın boynu büküklüğüne üzülerek,öfkelenerek
Tek’im eşsizim en büyük silahlarınızı çıkarın karşıma,
Becerebilirseniz gücünüz yeterse öldürün beni
Ahd ettim ahdımı almaya geldim…
Gözümü korkutabilceğine inandığınız ,
Dik boynu mu bükebileceğine güvendiğiniz,
Ordularınızı çıkarın karşıma
Elif’im ben.
Ve bir sessizlik… çıt çıkmıyor kimseden.
Nerdeyse nefes bile alınmıyor,
Bütün kainat susuyor, hayret ediyor
Bu muhteşem haşmet karşısında.
Zaman, o kimsenin sözünü dinlemeyen ,
Olabildiğince hızıyla menziline ilerlerken,
Kimsenin dur demesine aldırmayan
Ve kimsenin de durdurmaya gücü yetmeyen Zaman.
O bile duruyor.
Bir adım dahi atmıyor.
Ama Vâv da kıpırdanma bile yok.
Sanki bu meydan okuma bu azamet onun için değilmiş gibi.
Sadece boynu bükük bekliyor,
Bir Elif’e bakıyor birde onlara.
Ne Elif’in sahip çıkmasından bir güven duyuyor kendisinde
Ne de onların eşkiyalığından bir korku
Kendi işinde.
Her zamanki gibi mahzun her zamanki gibi teslim,
Ama oradaki kimseye değil.
Ve dudaklarında bir kıpırdanma,
Elif!!!
…………………
Sen harflerin ilkisin, kuvvetiden ve gücünden şüphe edilmez senin.
Hiçbir şey yaratılmamışken sen yaratıldın,
Hiçbir şey yokken sadece O varken
Cennetin kapısında bir yerin vardı ve sen ordaydın.
Ama unutma seni yaratan ALLAH benim de Râbbim onunla bırak beni!...
Ey!!! Bu hüzün halimi fırsat bilip, beni kuşatan nefsin uşakları
Şunu iyi bilin ki benim Râbbim Allah!
Siz ne kadar çaba gösterseniz de ne kadar beni yoldan çıkarmaya azmetseniz de
Ben O’na teslimim.
Boyun bükmem hiç birinize.
Korkutamazsınız gözümü zira bakmam da zaten yüzünüze.
Sizde bırakın beni,
Bu gereksiz mücadeleye artık son verin.
Yıkmayın bu güzel şehrimi!
Öldürmeyin kardeşlerimi!
Yeter! sizi O’na sevk etmeye mecbur etmeyin beni.
Çünkü, LÂ GLİBE İLLALLAH…