Şuncacık zamanda gün geçmiyor ki insan yeni durumlarla karşılaşmasın.Öyle süprizlerle dolu hayatımız ne zaman ne ile karşılaşacağımızı kestirmek mümkün değil.
Deli gönül derki:Çekgit uzaklara taaaa kimsenin bilmediği diyarlara.Kuşların bile kol gezemediği inin-cinin topattığı,kurdun-kuşun bilmediği yollara.
Maalesef ki böyle olmuyor.
İçimizden geldiği gibi hareket edemiyoruz.
Bunalıyoruz,buhranlar yaşıyoruz,şaşırıyoruz.
Yinede bizlerden bir parça kalıyorsa ardımızda,bırakmaya gönlümüz razı gelmiyor.
Belkide! ! !
Bırakınca,bizden bir parçanında yok olmaya yön tuttuğunu düşünüp kımıldayamıyoruz saplandığımız çukurdan.
Gözyaşlarımız dönüyor ummanlara,Ferimizden eser kalmıyor yalın yarınlara.
Tükeniyoruz,yada tükenmeler tırmalıyor beynimizi.
İç huzur huzur diyoruz.O da bizlerden çok uzaklarda.Hayal ötesi ülkelerde benimsenmeyi bekliyor.
Koşturuyoruz güya yarınlar bizim,bize gülecek nerde.
Bir nefeslik yaşamda tutunabilirsen tutun uçsuz bucaksız bizim olamayan yarınlara.
Medet beklemenin ne güç olduğunu anlamaya çalışmak güçleştiriyor yaşantıyı.
Sorular sualsiz,günler neeşesiz,hayat tatsız geliyor....
Yaşamak,yaşatmak buysa kadere ben böylesi beni benden eden yaşamı istemiyorum,İsyanların kol gezdiği yaslı diyarlarda boğuluyorum.Bir medet YARADAN...
Bir medet bin YARAYI söker....


YAZAN:KADER OYUNCUSU
11/03/2012
İZMİR