Sahne karanlik....
Sahne birden aydinlanir...
Yazar elini basina koymus,korkuyla.....

: " Kimi gömüyoruz"?

( Topluluk yüksek bir sesle):" Mavi gözlü ihtiyari"


Tas : "Cildirdiniz mi siz?
Hayir gömemezsiniz".

(Topluluk yüksek bir sesle):" Ölüleri gömmek gerek"


Tas: "Kesin sesinizi,siz ne bilirsiniz"....

(Topluluktan bir kadin) : " Yosun tutmus halinle sen mi bileceksin"


Cocuk kulaklarini kapar........


(Yazar: sssst kavga etmeyin cocuk korkuyor.
Sessizce gömün" !)


Tas: " Peki ya gözleri "?


(Topluluk):"Ölüleri gömmek gerek"


(Yazar endiseyle icinden: " Deniz ihtiyarin gözlerinde ben ise kurumak üzereyim")


Tas: "Gömerseniz sizi kurumaktan kurtaracak olan gözlerini toprak emecek "

(Yazar alayci yarim gülümsemesiyle : "Toprak camur olacak siz ise kuruyacaksiniz")


Cocuk kulaklarini acar ve avuclarinin icine aglamaya baslar.........


Tas : " Cocuk agliyor !!! Cocuk agliyor "!!!

( Topluluk kisik bir sesle) : " Ölüleri gömmek gerek"

(Yazar : " Sessizce gömün ")


Cocuk ölü ihtiyarin mavi gözlerine avuclarindaki yaslari birakir ve.......

: " Topraga bunlari da ver ,biz zaten kuruyacagiz "


Sahne birden kararir....





caduc............