Son gündü. Son bir kez yanına gelip kokunu içime çekip öyle gitmekti amacım. Karşıma çıktığında bir daha anladım ki ben sensiz nefes alamıyorum. Dersanenizin kantinine davet ettin beni. Çıktım. Umutsuz çaresiz bir o kadar bitap… öylesine dalmışım ki sana adeta kaybolmuşum gözlerinde. Masaya oturduk. Bir şey içermisin deyişin bile hala kulaklarımda. Evet demek istedim bir an seninle beş dakika fazla oturmak için, evet demek istedim; ama hayır dedim sadece konuşalım ve gideceğim diyebildim. Sadece. Baktıkça içim açılıyordu sana. Baktıkça kendimden geçiyordum. Baktıkça kayboluyordum sende. Aşktı sanırım bu. Hemde ne büyük bir aşk ki sevdiğimin canı acımasın diye üzülmesin diye kendi acımı saklayabiliyordum. Sağlığım orda durmama karşı çıkar gibi benimle inatlaşsa da ben kazanıyordum. Ve zil vakti. Gitme vaktin gelmişti. Aşağıya geçirmeye inmiştin beni. Kaldıramıyordum. O kadar zor geliyordu ki bana gitmek, senden uzaklaşmak. Belki de geri dönüşü olmayan bir yola gidiyordum. Tekrar ameliyat masasına yatacağımı gizledim senden. Bir saniye olsun giderken bana sarılmanı, kokunu içime çekmeyi, defalarca ama defalarca SENİ SEVİYORUM demek istedim…
Gittim… Umutsuzca belki de geri dönemeyeceğimi düşündüm. Otobüsün camına çaresizce dayadım başımı… gözlerimi boşluğa, akşamın karanlığına diktim. Gökyüzü adeta bana bakıyor işte sevdiğin bende diyordu. Otobüste gözyaşlarına boğuldum. Seyfettinin ağladığımı bilmesini istemediğim için iyice cama dayamışım başımı.

Otogardan karşıladılar bizi. İnanır mısın otogarda yıkıldım ben… bedenim ancak o kadar dayandı. Ambulansla gittim hastaneye tekrar. Yoğun bakıma alınmışım… doktorun ağzından aynen ifadeler….
Doktor: --geldiğinde nefesin gitmiş, nefes alamıyordun. Ağır taşikardiye girmiş, solunum yetmezliği çekiyordun. Hemen rezistasyona almak zorunda kaldık. Oksijen satrasyonuyla önce kendine gelmeni sağladık. Opere olduğunu arkadaşından öğrendim. Hemen ameliyat yerine baktığımda yeterince kan kaybı olmuştu. Hemen opere odasını hazırlanmasını istedim. Hemen almıştık zaten beklemeden. İlk olarak opere bölgesinin enfeksiyondan temizlenmesini sağladık. Sonra ne olduğunu bilmediğimiz bir şekilde tekrar solunum arrestine girmiştin. Tekrar oksije satrasyonuna bağladık seni. Bu sefer gelmemiştin kendine. O yüzden yoğun bakımda kalmanı ve uyutmamız gerektiğine karar verdim. 1,5 gün uyuttuk seni. Tamamen kan düzeylerinin düzeldiğini görünce bıraktık narkoz vermeyi… fazla uzatmaya gerek yok tekrar hayattasın ve aramızdasın… hoş geldin delikanlı…
Arkadaşımın ben uyutuluyorken ağzından:
Seyfettin: --- öznura bir taraftan kızıyor bir taraftan hak veriyordum. Ama en önemlisi öznurun seni nasıl anlamadığını anladığı oldu. Çünkü sen uyurken o nefes alamıyor acı çekiyordu. Bunu defalarca söylüyordu. Ve herşeyden önemlisi yüreği yüreğimde demesiydi. Ve bilgehana söyle beni hani bırakmayacaktı baş belam olacaktı demesi… Çok sevindim. Sanki senin yerinde ben vardım. O kadar sevindim ki senin adına artık değer verdiğin sana değer veriyordu kardeşim… aramıza tekrar hoş geldin…
Gözlerimi açıp kendime geldiğimde seyfettin konyaya gitmiş, yiğenimden almıştım telefonu. Ve en güzeli neydi biliyor musun güzelim sana mesaj atarken sanki kalp atışları durmuş bir kişinin tekrar hayata dönmesi gibiydi. Gönder tuşuna bastığımda kalbim duracaktı sanki. Çünkü kalbimin sahibine tekrar mesaj atıyordum. Sevdiğim değer verdiğim hayatımın aşkına tekrar mesaj atıyordum…. Ve ben tekrar aranızdayım… hoşgeldim aranıza…. Hoşgeldim kalbine… hoş geldin artık tamamen hayatıma….