Ey benim dalıp giden kırlarda uçuşup giden gönlüm ne diye bu kadar kırgınsın bilmem ki.kime ne diye bu kırgınlık bana mı ? kime bu küskünlük neden değer mi bunca üzüntüye kahırlanmak sana bana bize göre değil ki.

Kahırlanma sen hep gül sen gül ki gönüller gülsün. gül ki gözler aydınlansın.gül ki nesemiz yerine gelsin.Gecemin aydınlığı ,gündüzümün güneşi olsan .Kârve yağmur sana göre değil bu fırtınalar sen gül gül ki pınarlar aksın gönlünden şarıl şarıl gül ki mevsimlerin bahar olsun.bu içimdeki ben aydınlığına kavuşsun.

Bu gökyüzü bu denizler,bu ormanlar kadar kocaman bir yüreksin.yüreğim içine neler alırsında konuşmazsın bir tek konuşmazsın bilirm derdini çok acıttılar seni de susarsın sende o yüzden ormanlar kadar derinsin ama denizler kadar konuşmazsın işte karışamam sana ama senden tek isteiğim artık yakma bu kadar beni kor olup içimi alevlere çevirme yeter bu kadar ızdırabım ızdırabımız acımız yeter artık