İçimde kocaman bir deprem…ağır hasarlı bir kalp, soluğu kesilen bir akciğer.yok, sigaradan değil inan, o bile başaramadı beni boğmayı bugüne dek.


Yıkıntılarımın arasında dolaşmaya kalktım, nereye temas etsem kan sıçradı üstüme.
Durdum, dinledim…her kafadan bir çığlık, yok bu kadarını kaldıramam, bu kadarı bana bile fazla inan.
Şimdi yazdıklarıma baktım da ‘’inan’’ç sorunu mu yaşıyorum acaba?
Neyse işte…
Konumuz bu değil, konumuz yok aslında, konusuz-konuksuz bir iç döküş bu.


Ben daha önce iki deprem yaşamıştım zaten, yıkıntılara, yıkılanlara alışığım.tamam kanıksadım diyelim ya da demeyelim bişey, öyle dağınık kalsın duygu ve düşüncelerim gibi.
Yani bu boğulma ve boşluk hissini tanıyorum esasen.düşmenin utancını ve acısını da.
Düş-mek kelimesini hecelerine ayırınca böyle, anlam kazandı gözümde şimdi.evet evet
Her düş bir gün mastarını bulur, öznesi de yalan olur,
Aklında kalan düştüğünde hissettiklerindir.giden gider, hissettiklerin hep seninle kalır.oysa önce onların gitmesini isterdim lakin söz dinlemiyor duygular, varsa yoksa kendileri.nasıl bir bencillik içerisindeler böyle!
Yok, kızmıyorum kimseye.bugün kızma modunda değilim.
Bugün kendime dışardan bakmayı deniyorum.Hay Allah!
İnanmayacaksın ama dışardan bakınca da hiçbir kusur bulamadım kendimde!


Yine dağıttım konuyu!
Yooo, konu yoktu ki!



Neyse…

Seviyorum bu lafı. İstediği paragrafa atlama özgürlüğü veriyor insana.

Uyumayı denedim unutmak için.denedim evet.başaramadım…
İçimdeki isyankarları uysallaştırmayı denedim, o da olmadı.
Ben uysaldım ama.
Gözlerim hele…bir noktaya sabitlenip kaldı.kimsenin göremediği şeyler gördüm o hizada.
Sonra kalkıp bir sigara yaktım.
Sonra tekrar kalktım bir sigara yaktım.
Sonra tekrar tekrar kalkıp sigara yaktım.
Arada da birkaç bardak su içtim.soğuk su iyi gelir üstüne diye.
Hiçbiri iyi gelmedi.
Tatlıya sarıldım.
Tatsızdı.
Üşüdüm, oysa kombi en son ayarındaydı.
Nasıl uyuduğumu hatırlamıyorum.
Uyandığımda göğsümde bir sancı vardı.hala da var.
Kabanımın en üst düğmesini de ilikledim, geçmedi.
Üşütmüş olma ihtimaline ve kabanıma sarılıyorum şimdi.
Sana sarılamadığım için…



Hep…sevgimle!