Her akşam bundan böyle bekleme yollarımı
gelmeyeceğim
belki böylesi daha iyi.
senin yokluğun ızdırabımı biraz hafifletir belki.
belki bundan sonra sana şiirler yazmayacağım.bunu sen istedin.biliyorum seviyorum diyemedin hiç.eline ufak bir fırsat geçti,bundan faydalanıp,beni gönlünden atmak istedin.
seni o kadar gerçek bir aşKLa sevmiştim ki,beni hiç anlayamadın,daha doğrusu anlamak istemedin.oysa ben seni başka ,bambaşka tanımıştım,öylesine inanmıştım ki
artık o kıymetli zamanından benim için ayıracağın birkaç dakikan olmayacak,artık yalandan seviyorum demene gerek kalmayacak.gördüğün yerde başını çevirip bakmayacaksın,çünkü görmene gerek kalmayacak.
oysa senin yaratılışın bambaşka,
sen de hırs var!
sen de inanç var!
sen de beni kahreden herşey var.ama biliyosun herşeye rağmen seni hala SEVİYORUM.
deli diyeceksin bana ne çıkar
sen gerçek aşkın manasını ,nefretin aşk olduğunu bilmezsin ki.
seneler bir su gibi akıp gidecek,belki başka şehirde yaşayacaksın ama şu dağların ardında seni daima düşünen biri olacak.
birgün bir tesadüf,
mezarlığın önünde ki yolda yürüyeceksin.karamsar düşüncelerle ilerleyeceksin selvili yoldan.bir mezar taşı ilişecek gözlerine ansızın,iliklerine kadar ürpereceksin.o zaman unuttuğun,daima unutmak istediğin biri gelecek aklına.belki o zaman ilk defa acıyacaksın bana,gözlerinden iki damla yaş akacak ansızın,af dileyeceksin benden.
ama artık çok geç.kırmızı bir gül demeti bırakacaksın toprağıma ,titrek dudaklarında bir dua,ağır ağır ilerleyeceksin
evine çocuklarına.hayat böyle hayeller olmasa,avunamayız.
Bitik ümitlerle yaşıyorum
oysa ne gidenlerin
ne hatıraların
nede sevgililerin
geri döneceği yok,yok,yok.




GÜLÜM BEN BİR TEK SENİ SEVDİM
VE HEP SENİ BEKLİYECEĞİM.
GÜLÜM SENİ ÇOK SEVİYORUM