Hiç kimse ulaşılamaz ve vazgeçilmez değildir.Hiç bir kimse ne dünyanın merkezi, nede en mükemmeli değildir.Sadece insanlar arasındaki farkı iyi ayırt etmek gerekir,eğer herkesi birbirine benzetirsen,işte o zaman senin bir özelliğin kalmaz ve kesinlikle sorunu kendinde aramalısın.İyi ile kötüyü ayırt edemiyorsun veya,iyi ye iyi,kötü ye kötü davranma yoluna gitme kudretinde değilsin,o zamanda irade kullanma yeteneğine sahip değilsin demektir.

Karşındaki insanın değerini bileceksin,eğer senden bir beklentisi yoksa ve her türlü zorluğa karşı,senden bir şey beklemiyorsa,sadece kendi oluyorsa,öz benliğiyle,o insandan korkmayacaksın.Eğer o insanı elinin tersiyle itip,günü yaşamayı tercih edersen, sen kaybedersin,çünkü o gitti mi gelmez,kırılan bir kalp sonuna kadar sabretsede uçup gider bir ...kanadı kırık olsada.Bir gün gelse bile eskisi gibi her şeyiyle dönmez sana, kırılan bir kalp var o bedende,dönse de eskisi gibi hissetmez seni.

Sonuçta,kendi düşen olursun ve ağlayıp sızlanmaya da hakkın olamaz.Riyakar toplumda ki,riyakar yüzlerde ki maskeleri düşünceye kadar çok çekeceksin.Arkana dönüp baktığında’’Kabus dolu günlerde amma da uyumuşum’’diyeceksin,lakin gitmiştir giden günler,bir daha geri gelmemek üzere gitmiştir hem de,çünkü giden ömürdendir,onu geri döndürecek kudret yoktur kimsede.

Her şeye sessiz kalıp sadece çıkarları için sana boyun eğiyorsa bir insan,ondan uzak duracaksın,aklını kullan,o aldatıcı simanın ardındaki gerçek yüzü görmek o kadarda zor değil,zira, çıkarcı insan herkesi bir pula bile satacak kadar şerefsizdir...!!!

AHMET MORAN