Birlikte olmalıydık şimdi. Şu söğüt dalı nazlı nazlı eğerken başını o göle, ben bu ağaç yerine senin omuzuna yaslamalıydım başımı. O muhteşem günbatımı boşa gitmemeliydi koca bir sensizliğin içinde.


Bazı şeyler çift kişilik, bu akşam daha iyi anladım. Güneşin merhaba ya da hoşçakal demesi tek başına tanık olunamayacak kadar fazla geliyor çünkü bir kalbe. Yanında ille de başka bir kalbin atışları gerek… Yoksa görüntüye uymayan bir şeyler beliriyor ve gerçek şeyleri masalsı görünümlere bürüyen o büyü bozuluveriyor birden.


Çünkü gündoğumları ve batımları aşıklar için sunduğu hediyeleri Tanrı’nın. Yalnız bedenlerin sahneden çekildiği, gitmemekte direnirlerse yalnızlıklarının sevenlerin yüzünde acıma dolu bir tebessüm olarak yansımasıyla cezalandırıldıkları ilahi dakikalar…


Bu yüzden usul usul kalkacağım az sonra. Parmaklarımın ucuna basarak çıt çıkarmaktan korkarak yok edeceğim bedenimi, fazlalık bir şeyi uzaklaştırırcasına… Ve buraya ait olmam için eksik kalan şeyi bulmaya gideceğim koşarcasına… Sana geleceğim!