İnsan Sevdiklerine çok değer verir ya . Öyleydi işte .Nasıl desem bilemiyorum . Onlar başkaydı .Acımız bir mutluluğumuz bir .Kaybetmek acı verir de bazen şöyle diyorum kendime " Yahu derdin neydi ağladın o kadar ? Aynı şehirdesiniz yine ...
Herkes şu an yaşıtım olmayabilir burada .Yalnız şöyle bir husus var ki herkesin bu konuyla ilgili kafasında belli başlı bir sahnesi olabilir tabi.
8 sene okuduğum okuldan ayrılırken hiç zor sanmamıştım veda etmeyi .
Dile kolay 8 sene . Karneler alındı , herkes sırasında suspus bekliyor . Biliyoruz ya son senemiz . Onun hüznü var kalbimizde . Şu öğretmenlerin bitmek bilmeyen teselli konuşmaları falan filan derken . Birden o okulda işiteceğim son zil sesi geldi kulağıma . Kalma gibi bir korkum yoktu çünkü notlarım iyiydi. Ama gidecektim , oturduğum sıraya bir daha ben değil başkaları oturacaktı . En kötüsü de nedir bilir misiniz ? Kardeşim gibi sevdiğim dostlarımdan arkadaşlarımdan ayrılacaktım .
Yavaşça ayağa kalktı herkes . Hiç kimse bir pot kırmıyor zaten ağlamayalım iyice üzmeyelim kendimizi diye.
Birden bir ağlama sesi ama öyle böyle değil hıçkıra hıçkıra ağlıyor en samimi olduğum arkadaşım can yoldaşım .
Sen başlattın dercesine herkes sulu göz olmaya başlayınca . Benim gözlerim durur mu hiç .
Sarıldık birbirimize sıkı sıkı . O sırada en samimi olduğum arkadaşım geldi yanıma . Bana sarıldı ve şöyle dedi " Hakkını helal et kardeşim , benim de sana hakkım helal olsun "...
Yahu ölüme gitmiyoruz . Bi kendinize gelin , diyemedim .
Dilim varmadı ki söylemeye . O acı nasıl bir acıdır ki tarifi bile yok . Herkesle vedalaşmıştım zaten sarılmıştım doya doya . Sonra yavaş yavaş sınıftakiler bir bir gittiler . Son kere oturdum sırama .
Son bi kere baktım o kara tahtaya . Ve son kere konuştum emeği üstümüzden eksik olmayan hocamızla .
Kendime gelememişken birden deyiverdim işte " Hocam bitti mi ? Şimdi gidiyor muyuz ?


Sevgisiyle yüzümde tebessüm olan bütün dostlarıma...