Her ne kadar
insan olmaya çalışsak


Önünü
ve arkasını düşünmeden
yaşamak adına savrulsak


Hiçbir hesabın
lahzasında idrake ve
izana kapı aralamadan uyusak


Keşkeleri hiç
anmasak, nederleri sinemizde
barındırmadan, ruhun vecdiyle durulsak


Edep olmadan,
erdem kalpte barınmaz


Hesabı
olmayan bir akıl, irade
bakımından muhatap alınmaz


Gönül hu derken,
vicdanın maveranın dingin
sedasından bahsederken, izan bozulmaz


Muvazenesi
olmayan bir can, kullluk adına
müsterih olup, kalbi sürur arzına kavuşamaz


Suçlamak,
nefs için hır çıkarmak kerihtir


Kalbi
olmayan herşey, şer için
avdet edilmiş yegane tercihtir


Ruhun lisanı bellidir,
hak ve hakikatin ecrinden
söz eden bereket ve feyzin aşikar dilidir


Düşünmek insan için
ne kadar ulvi bir tercihtir,hakka
kul olmak için mizanın alinden payedir


Zihnini tazelemezsen,
takviye etmeyi bilmezsen


Hangi fikrin
irfanından dem alacak, ruhunu
ve aklını aşkın sadrıyla yaşatacaksın


Utku adına
nasıl bir çığlık atacaksın, cezbeden
bir nefes olmak için mi huzura çıkacaksın


Kırılmış bir aynaya
bakarken, ruhunun ve kalbinin
kitabından ibret mi bulup ağlayacaksın


En yakınını kaybedince,
kalbi sızın dinmiyor her nedense


Sana senden daha
yakın olan kim var, aklının ve kalbinin
iradi tercihine kim sabırla bakar o vakitte


Kurumuş ağaç,
solmuş yaprak, gübresiz toprak nasıl
bir teslimiyetin halinde ki kederdir söyle


Nebadatın
dili var, izanın vecdinde
sessizce açar, tefekkür etmek için
nefesin aklına sukut ederek bakar imrensene


Hangi halde
bulunuyorsan hamdet, hayıflanma


Her vaktin
bir sabahı olduğunu unutma,
verdiğin bela ahdinin sadrında ki kazada


Gül koparılınca,
kalp kırılınca, aklı tutukluk yaşatınca


Melal
susar,idrak anlamaya
başlar derin bir hüzünle


İnsanı
yaşatmak aslolandır,
kalbi lisanla konuşmak en mühim
sevdadır, nefsi esaret şer adına ne müthiş beladır



Mustafa CİLASUN