üzülmem için bir sebep yok sevgi hocam...ben yaptığımın sonuna kadar arkasındayım ve iyi ki adımı yazmışsınız , herkes beğenecek diye bir kural yok , ben iyi tarafından bakıyorum olaya. allah tan ismet hocam sesimi beğenmemiş ya beğenseydi de hangi orospuya seslendirdiniz deseydi...:)) şaka için affınıza sığınıyorum ismet hocam , kaleminiz ve bilginiz benden hayli üstün , saygım sonsuz, fakat takılmadan da edemedim.

cansın...

üzülmedim inan...sadece yanlış yerden bakıldığını, farklı da bakılabileceğini düşündürmeye çalıştım... Seyide üzülmedikten sonra, benim için nasıl denir, no problem...:))

öpüyorum seni...

Öncelikle “aşağıdaki yoruma” (bu aşağıdaki yorum meselesine tekrar döneceğim) verdiğiniz cevaptan anladığım kadarı ile genellikle yazınızı asar okuyucunun olumlu ya da olumsuz görüşlerine teslim edip neden ve niçin yazdığını sorgulamazmışsınız. Bende de tam aksine, yorum yaptığım her hangi bir yazının yazarının, yaptığım yoruma kayıtsız kalması durumlarında içten içe başçavuşun eşeği psikozları hâsıl oluyor. Serde biraz Don Kişot luk olduğundan olsa gerek okuduğum yazılara genellikle methiyeden ziyade yorum yapmaya çalışırım. Üstüne üstlük birde kaale alınmayınca ne yalan söyleyeyim hem komplekse giriyorum hem de meraktan çatlıyorum. Şahsımı bu çetrefilli durumdan kurtaran cevabınız için çok teşekkürler.

Öncelikle eserinizi seslendiren Seyide Cinaloğlu Doyran hanımdan, kendisi her ne kadar üzülmedim diyorsa da belli ki üzülmüş(üzmüşüm) çok çok özür diliyorum. Her ne kadar ortada bir yanlış anlaşılma söz konusu ise de. Zira sesini beğenmediğimi söylemedim bilakis insana huzur veren duru bir sesi var, “şahsi kanaatim” olarak sadece sesinin bu yazı için fazla yumuşak kaldığını ima etmiştim. Ben tekrar böyle yanlış anlaşılmaya mahal verdiğim için sizin ve üyelerin önünde kendisinden özür diliyorum.


Hikâyenizde (eserinizde); bir hayat kadının veya bir metresin, ikinci kadının, [acı ama kaba tabiri ile stepne bir kadının] bir müşterisine duyduğu platonik aşkının olası akıbeti neticesinde gemileri yakışını, sisteme, düzene isyanını görüyorum. Böyle değilse de aşağıya tırnak içinde aldığım yazı içerisindeki birçok vurgu beni böyle anlamaya itiyor.

“........Hayat avuçlarımdan kayıp gitmiş, sen şiirden bahsediyorsun.”
“Az önce sana benzeyen birini gönderdim bu kapıdan, elleri senin gibiydi, gözleri senin gibi. Bir kirli sakalı vardı ki, senden çok kayboldum kirlerinin içinde. Sıcaktı da sarışı”
“Sanmadım ki sevgiden, sanmadım ki kuduruyor aşkımdan.”
“bana geldiğin saatleri seviyorum, benden gittiğin saatlerde özlemeyi sevdiğim gibi.”
“ben bu düzene baş kaldırmaz, asi olmaz mıyım?”
“Orospuluğu ben yapmadım. Sen bu kadar önemli olmazdın ya ben ne diyeyim üzerimden inmeyen bu düzene…....”

Sitemiz sağ olsun, yazarlarımıza eserlerini yayımlarken, yazının ana fikrine paralel bir fon resmi veya fon müziği ilaveten diksiyonu güzel birisine seslendirme gibi bazı teknik destekler sağlıyor. Bu teknik desteği kullanan yazarlardan bazıları yaptığı resim ve müzik tercihleri ile bunu avantaja dönüştürürken bazıları ise tabiri caizse bir çuval inciri berbat ediyor. Netice itibari ile bu tercihleri kullanan bir yazara yorum yapacağım zaman eseri bir bütün olarak (yazı-resim-ses) ele alıp öyle yorum yapmaya çalışıyorum. Yorumumu dikkatlice okursanız; eleştirilerim(şahsi kanaatim) yazının ana fikrinden ziyade, yaptığınız tercihlerinizin yazınızın ana fikri ile kontra durduğuna vurgu idi. İlaveten sinkaflı kelimelerin adedi beni rahatsız etmişti açıkçası

Gerçi siz, cevabınızın sonlarına doğru kahramanımızın bir hayat kadını olmadığın söylüyorsunuz. Demek ki yanılmışım. Yalnız fon resmi konusunda ısrarcıyım.

O ki eserinizi görücüye çıkarmışsınız o kadar da eleştiri hakkımız olsun müsaadenizle. Lakin benim için sizin üzüntünüz, benim eleştiri hakkımdan daha değerlidir. Bu sebeple üzülmenize sebebiyet verdiğim için sizden de özür diliyorum.

Cevabi yazınızda geri kalan konuları ise tamamıyla bu yanlış anlaşılmanın üzerine bina edilmiş şeyler olarak görüyorum. Mesela; “halt” kelimesini, “sanat” diye diye toplumun kültür değerlerini dinamitleyen, sınır tanımayan, yok sayan lümpen bir kitleye ithafen kullanmıştım, üzerinize alınmışsınız, müsterih olunuz. Sizin yazınızda kullandığınız sinkaflı kelimeler bir kadının doğası, yaradılışı, fiziki ve ruhsal yapısı gereği ağzına yakışmayan kelimelerde olsa “halt” edenlerin yaptığı tahribatın yanında okyanus da kum tanesi kadar hükmü yoktur.

Hayat kadınlarının sesinin akordu mevzuu çok su kaldırır. Polemik olmasın diye (hoş olacağı kadar olmuş ya) susma hakkımı kullanıyorum.

Sinkaflı kelimeler hakkındaki eleştirilerimi birçok gerekçeler sıralayarak samimi bulmadığınızı söylüyorsunuz. Doğrudur bende saydığınız kadar “hard” olmasa da daha yumuşakça argo, atasözü gibi replikleri birçok kadından duydum. Hiçbirine hay ağzına sağlık demediğim gibi “çüşş” de demedim. Benim doğrularım gereği (ki zaten sizin doğrularınız size benim doğrularım bana) ne olursa olsun bir bayanın ağzına yakışmıyor. Hani derler ya “kimsenin ağzı torba değil ki büzesin”. Nasrettin Hoca misali “yakışıyor haspaya” dediğim an inanın asıl ben o zaman kendimi samimi bulmayacağım.

“Orospu” kelimesini yazınızda ilk siz kullandığınız için sizden cesaret alarak bilinçli kullandım. Sırf bu yüzden “orospu” diye adlandırdığımız insanları ötekileştirerek aşağıladığımı iddia etmeniz biraz insafsızca kaçtı doğrusunu isterseniz. Corum’lu olmayabilirsiniz de hiç mi leblebi yemediniz Allah aşkınıza. Bakınız bir kaç gün önce benzer bir konu içeren bir yazıya şu yorumda bulunmuşum

“.......Hazreti Ömerin meşhur sözüdür "Fırat kıyısında bir kuzuyu kurt kapsa benden sorulur" diye. Ayşe'nin teyzesi kötü yola düşmüş. Anladığım kadarı ile kötü düşmüş (kırık , çıkık yoktur inşallah) Demek ki Fen işleri yol ve asfalt birimi yeterince iyi çalışmıyor. Muhtar, encümen, belediye başkanı, kaymakam, vali, bilumum askeri ve sivil erkanın kulakları çınlasın. (ben çınlattıyorum)

Şaka bir yana Keçiören gönlünü ferah tutsun, bu günah ne Keçiörenin ne teyzenin. Galiba hepimizin ”

Evet, hayat kadınlarının kültür seviyeleri ile entelektüel sınır arasında kilometrelerce mayınlı arazi var. Acı ama realite böyle. Eski bir çalışmanızdan yaptığınız alıntıda belirttiğiniz gibi bu kadınlar, hala devlet tarafından vergi alınan, ruhsat verilen, denetlenen(zührevi kontroller) resmi bir ticari sektörün kalifiye elemanları gibi görülüyorsa neyi konuşuyoruz yahu. Nazım’ı tanısa ne olur Deniz’i tanımasa ne olur.


Gelelim şu meşhur “aşağıdaki yorum” meselesine. Aşağıdaki sayın yorumcu “orospunun, hem erkeği vardır hem kadını hem de ibnesi” derken üzerinde durmayacaktım. “Olur, ha insandır geçmişten kalma bir avukatlık hevesi kalmıştır içinde” deyip hoş görecektim. Şayet “yukarıdaki yoruma” diye hedef göstermese idi. Şimdi ben de çıkıp “evet evet orospunun, hem erkeği vardır hem kadını hem ibnesi ilaveten bir de orospu çocuğu vardır” desem” ne olur, hadi ayıkla pirincin taşını. Bu yüzden avukatlığa evet, yalnız “cinali” liğe hayır diyorum. Övünmek gibi olmasın gayri resmi doktora tezimin konusu “demagoji nasıl yapılır, laf nasıl sokulur” üzerine idi. Yaş kemale erdiği için diplomamı duvardan indirip sandığa kaldırdım. Bu yaşta (48) yakışmaz bana diyorum. Hani yirmili yaşlarda olsam neyse de.


Sayın Sevgi Dündar Hanım;
Meramımı ve kastı muradımı anlatmaya çalıştım. Hâsılı karşıdan siz yanlış anladıysanız da kabahati yine bizdedir. Bu vesile ile Seyide Cinaloğlu Doyran hanımdan ve sizden tekrar tekrar özür dilerim.

Selamlar, saygılar

Öncelikle hoş geldiniz İsmet Bey. Özellikle yanıt vermek istediğim yorumlardan biri oldu ki, şahsımdan önce seslendiren arkadaşa da dokunduğunu düşündüm yorumun. Yine bana ait bir çalışmadan ufak bir alıntı ile söze girmek istiyorum. Bu yanıtı sakın bir savunma gibi görmenizi de istemem ayrıca. Siz fikirlerinizi beyan ettiniz, bana da yanıt hakkı doğdu sadece.
“Ah bu tabular, bu toplumsal saplantılar, öğretilmiş baskılar olmasa bu kadar çok hata işlemeyecek belki de insanlar. Kim bilebilir ki; suç oranları da bu kadar yüksek olmayabilirdi. Kadının en çok yara aldığı nokta, cinsellik. Çok küçük yaşlarda başlıyor bu öğretilmiş baskılar.
“aman bakma, söz olur, aman gülme, konuşma ayıp, sen kız çocuğusun, ne o kısacık giyinmiş, bir de boyanmışsın, kötü kadın mı olacaksın, seni dün filancanın oğluyla görmüşler, sen benim başıma orospu mu kesildin, sevmekte neymiş, annenle ben severek mi evlendik, istediğim o adamla evleneceksin, okuyup da ne olacak, kadın kısmı çalışır mı?”
Bunlar neticesinde hayat çerçevesi çizilen ve kendini tanımayan kadın portreleri. Kötü kadın nasıl olunur, neden olunur; nedir kötü kadın, biliyor muyuz?
Kısa bir zaman önce; arkadaşla oturmuş çay içiyoruz, ilkokula giden kızı aniden bir soru yöneltti.
“Şahika Teyze, anneme sordum büyüyünce anlarsın kızım dedi, vesika ne demek?”
Önce anlayamadım, öyle ya vesika bir belgeydi sadece. Ve bu şekli ile de yanıtladım.
“vesika demek belge demek İdilciğim, neden sordun?”
“hayat kadınlarına belge mi veriyorlar, hayat kadını olmak çok mu zor, ben olabilir miyim?”
Şok olmuştum, nasıl yanıtlayacağımı bilememiştim.
“Hayat kadını”
Nasıl da kocaman bir anlamı vardı oysa. Ya hayat çok *oktan bir şeydi, ya da hayat kadınlığı kötü bir şey değildi. Aslında böyle olmalıydı. Ama biz biliyorduk ki hayat kadını toplumun arz-talep meselesinden doğan bir yasalsızlığa, yanlışlığa, ötekileşmeye verilen isimdi ve devlet bu illegal durumu belgelendirerek legal hale getirmişti. Bu legallikte elindeki vesikasıydı. Fuhuşun resmi haliydi vesika. Nasıl açıklayacaktım bunu İdil’e?”

Evet, demişsiniz ki rol model bir hayat kadını. Sizce her sevişen kadın hayat kadını mıdır? Bunu sormak isterim öncelikle. Öyle keskin yanaşmış ve öyle kendinizden emin bir edayla bu yakıştırmayı yapmışsınız ki, ben bu kendinize duyduğunuz güvenden dolayı hayrete düştüm açıkçası. Çalışmayı beğenir ya da beğenmezsiniz, kurguyu uygun bulur ya da bulmazsınız, ifade şeklini, anlatım dilini onaylarsınız ya da onaylamazsınız, bütün özgürlüğünüz bu alandadır. Ama yaptığınız yorumdaki söylemler benim hareket alanıma, özgürlük alanıma hatta ve hatta bırakın yazıyı kaleme alan beni seslendiren arkadaşın özgürlük alanına sarkmış durumda. Bundan dolayı ciddi bir üzüntü duyduğumu da belirteyim.
Çalışmalarımı paylaşıma sunarken herkesin beğenisine girecek diye asmıyorum ve çalışmayı astıktan sonra da kişilik haklarını ihlal ve hakaret dışındaki her türlü eleştiriye de açık bir mizaca sahibim. Bu nedenle olsa gerek bir HALT ettiğimi de düşünmüyorum tabii ki… Bir halt ettiğimi düşünmüş olsaydım bugün bu yazıyı çıkarmış olduğum bir kitaptan okurdunuz. En az sizin kadar ki ( şüphelerim var bu konuda ) edebiyata saygım var ve bu saygımı asla sorgulatmam kimseye.
Fon olarak kullanılan resimden tutun da seslendirmeye kadar ki yazının kendisinden hiç bahsetmiyorum bile, olumsuz bir konumlandırma içine girmişsiniz, hatta ve hatta “Misakı Milli” gibi bir sınırlama getirmişsiniz. Bu sınırlar içindeki OROSPULARI da ayrı tutmuşsunuz. Niye, onlar bizim OROSPULARIMIZ olduğu için mi? Bu bir görüştür, saygı duyarım. Ama öyle bir paragraf var ki evle şenlik hani. Olduğu gibi alıntılıyorum.
“Oysa tabiri caizse, ana avrat dümdüz giden, dili kemiğinden sıyrılmış, ar damarında kalıcı varisler oluşmuş bir hayat kadının sesi volum itibari ile daha kart, balans itibari ile daha çatal olması gerekirdi diye düşünüyorum”

Sizi böyle bir düşünceye iten nasıl bir tecrübedir bilemiyorum ama “hayat kadınları”nın farklı bir sese hâkim olabileceği düşüncesi ilgimi çekti açıkçası. İlginç bir teori oldu bana göre.

Söylemezsem kendime dert edineceğim sonra, o nedenle söyleyeyim gitsin. Kelimeler erkeklerin tekelinde değildir İsmet Bey, en nihayetinde insana ait bir uzvun adını bir kadın da zikredebilir. Kaldı ki sizin, sizin gibi EDEBİYAT yapan birinin buradaki söylemleri sadece ve sadece “uzuv” boyutunda değerlendirmesini de samimi bulduğumu söyleyemeyeceğim.. Kullandığım bazı replikleri sanıyorum ki oldukça sık bir şekilde başı yaşmaklı, yaşını başını almış pek çok büyük kadınlarımızdan da duymuşsunuzdur. Ninemiz, teyzemiz, halamız ya da ne bileyim herhangi bir tanıdık kadınımız. Dilinde hala söylenen ve en ufak bir art niyet aramadığımız argo içerikli pek çok atasözü, replik, ne derseniz değin artık var, öyle değil mi. şimdi bana sıralatmayın, hiç duymadığınızı da söylemeyin, inandırıcı olmuyor. Bu son söylemimi de şahsınız adı altında bir genel durum ifadesi olarak kullandım, sizi ve her türlü çevrenizi söylemden tenzih ederek. Tanımadığım insanlar hakkında saygısızlık yapmak, hayatları hakkında hüküm vermiş olmak gibi gaflara düşmek istemem.

Yazıyı bir “OROSPU” hayatı kurgulayarak kaleme almadım, kaldı ki keşke öyle yapmış olsaydım. Şimdi onları daha güçlü savunabilirdim. Size diyebilirdim ki o zaman, “hiç kimse dünyaya gelirken yapacağı işi seçerek gelmiyor.” Bu noktada sanırım sesimdeki üzüntüyü daha çok hissettirebilirdim size. Öyle bir basmakalıbın üzerinde durdunuz ki, “o bir OROSPUDUR, bunları bilmeye hakkı yok, onlar okumaz, dinlemez, onların güttüğü bir siyaset, inandıkları bir inançları yok” der gibi bir tonlama algıladım. Kim olursa olsun, nerde nasıl olursa olsun ötekileştirmeye karşı duran biri olarak, OROSPUların entelektüel olup olmadıkları, ya da olup olamayacakları hususunda fikir beyan etmeyeceğim.
“Nazım ya da Deniz” isimleri konusundaki fikrinize ( sık kullanım ve bıraktığı usanç olarak) katılıyorum ama sadece bir simge olarak kullanılmıştır bu isimler. Yalnız bu isimleri bilmeye hakları olanların bir listesi olabileceğini de düşünmemiştim. Hele hele bir orospunun bilemeyeceğini asla. Siz de gözden kaçırmış olmalısınız, okuma oranları arttı, onlar da kendilerine bir görüş edinebiliyor, dünyadan bihaber yaşamayı reddedebiliyorlar artık. Yani kaba bir deyimle kalite arttı. Çalışma çok sıradandı, abartmak istemedim, günlük bir söyleme yakın olsun istedim, hatta bazı göze çarpan çatlakları bile düzeltmekten vazgeçtim ve insanları soru işaretine sevk etmeden çok sık karşılaşılan simgelerle örtüştürmeye çalıştım. Size tarladaki kadın, şehit düşen asker, sokakta simit satan çocuk normal geldi de “Nazım ya da Deniz” isimleri altında anılmak istenen düşünce tarzı neden tanıdık gelmedi?

Neyse. Ben her şekilde size teşekkür ediyorum. En azından çalışmayı okuyup bu doğrultuda fikre kapılanlar adına bana da bir açıklama fırsatı yarattınız…

Bizim de kusurumuz olduysa ki olmuştur elbet, affedin lütfen. Amacımız kimseyi kırmak değil şüphesiz ki.

Sağlıcakla kalınız… Selametle...

Patnos hikayesi keşke kurgu olsaydı,Sevgi.
İçinde ne kadar küfür varsa hepsini edebilirsin.Ama istersen gel beraber yapalım bu işi; Böyle kahpelikleri görüp, duyup ,göz yumanın, kolaylaştıranın mani olmayanın , anasını avradını, şerefini, haysiyetini ..keyim.
Saygılarımla.

Ben teşekkür ederim sevgili Yaşar.

üzülmek derken, elbette ki üzüldüğüm noktalar oldu ama yanıtı üzüldüğüm ya da bir savunmaya geçtiğim için vermedim tabii ki.. İsmet beyin yorumunu okuyan arkadaşların bu yorumu benim de okuyacağımı düşünüyor olmalı. yanıt vermeseydim bütün iddialar çalışmanın üzerine yapışacaktı.:) bundan sebeptir ki, anlamayan varsa da anlaması adına yanıtlarken açıklama gereği duydum. bu uyguladığım bir taktik değildir aslında, yazıyı asar ve okuyucunun olumlu ya da olumsuz görüşüne teslim ederim. neden, niçin yazdığımı sorgulamam. fakat imalar biraz hassastı ve seslendirmeyi yapan arkadaşın da böyle bir yanıt bekleyebileceğini düşündüm..hepsi bu..

ilginiz keyif verdi. tekrar teşekkürler...:))

evet, her zaman savunmuşumdur ve savunacağım da...yeter ki insanlık adına orospuluk yapmaya kalkmasın kişiler..yoksa bu işi yapanların tercihinden, etinden, duygusundan bana ne...namus dediğimiz kavramın yıllardır arandığı merkezlerde olmadığını çok iyi biliyoruz, öyle değil mi...:)

sevgiler...


bu arada Patnos hikayesi gerçek değildir umuyorum..yani sadece bir kurgu olmasını ümit ediyorum...yoksa o sayfada gereksiz kahramanlara savrulacak ne çok küfür biriktirmiş biriyim, bilemezsiniz...

akşamınız keyifli olsun...

Yukarıdaki yoruma adeta bir hikaye daha yazmışsınız .Üzüldüğünüz belli. Orospuluk,sadece ,ruhta olur,bedende değil. Üstelik orospunun , hem erkeği vardır hem kadını hem de ibnesi.
Yazınız için teşekkür eder , saygılar sunarım.

ben teşekkür ediyorum sayfamda olduğunuz için...

saygılarımla....

teşekkür ediyorum sevgili Nimet... konuştuğumuz gibi yazmaya çalıştım...

sayfayı ziyaretin incelikti...

sevgi ve selamlar..

günlük yaşantısında ya da çocuklarını eğitirken bu konuda oldukça titiz olmaya çalışan ben neden böyle girişimler içine girdim ya da giriyorum. edebiyat edepten geldiği gibi bir aydınlatma aracıdır da. pek çok kadının erkeğin tekelinde olduğunu düşündüğü argoyu kullanmak istediği gibi bir gerçek bu. peki, kullanırsak ne olur..işte böyle olur.kadınlık uzvu erkeğin ağzına sakız olmuşken bir de, iki lafının arasına sokup sokuştururken bir de..ha! yakışıyor mu, elbette yakışmıyor. ama sadece bana değil cinsiyet gözetmeksizin yakışmıyor.
kimbilir belki okuyan ya da dinleyen erkek arkadaşlar,
"ya, bizde de mi böyle çirkin duruyor" diye sorarlar da kendilerine kimbilir belki bir kaçı azaltır diline düşürmeyi küfür dediğimiz söylemleri..
böyle de değrlendirebiriz değil mi? yani bir çeşit bertaraf etmek adına üzerine gitme durumları..:)

her şekli ile fikrinize ve nazarında şahsınıza saygı duyuyorum...
paylaşımda olmanız incelikti... teşekkürler..

sevildiğini bil, yeter Türkânımm..öpüyorum seni çok...:)

teşekkürlerimle Emine...

sayfamda olma nezaketini gösterdiğin ve onore edici yorumun adına...

sevgiler benden de sana gelsin...

bizden de boğazın kıyısına selamlar...

biraz karadeniz havası fena olmaz...

selamlar...

herkesin bir vesikası, vesikalısı var demek ki Oktay..:)) bilirsin cinsiyet ayrımı gütmem..:))

sevgiler gönderdim arkadaşım...

yarattığımız kurguyla böyle yaşayanlara ses olmaktı amacımız..yerine ulaşması, olayın özünü algılamak, kurguyu başka başka noktalara çekmeden okumak...

bu keyfi bıraktığın için teşekkürler...

sevgilerimle...

Teşekkürler sevgili Veysel..uyumsuzluklar demişsiniz ya, benim tespit ettiğim ama bilerek gözden kaçırdığım uyumsuzlukları bir bilseniz..fakat amaç konuşurken bizi yakalayan kekemeliği çalışmanın üzerine yansıtmaktı..sizin tespitleriniz nelerdi bilemiyorum ama en azından ben benim tespitleri bu kekemeliği hissedilebilir kılmak için göz ardı ettim... çünkü söylem, kurgu böyle bir kekemeliğe müsait gibi geldi bana...

:) teşekkürlerimle....saygılar efenim...

sayfada olma nezaketinden dolayı teşekkürler sevgili Nuran...

selamlar..

eyvallah Deniz...seni görmeyi seviyorum çalışmalarımda...

biraktığın tat adına teşekkürler canım...

sevgiler...:)

insan bazen konuşmöayı özlüyor...gerçek anlamda konuşmayı..yoksa kelimeleri bir araya getirmek her zaman konuşmak anlamına gelmiyor. öyle anlatmak istiyorsunuz ki ya da içinize öyle bir kurgu düşüyor ki bunu mutlaka yazmalıyım diyorsunuz..aslında çok basit, sıradan şeyler..ama nadiren dile gelmesi onları özel kılıyor..işte öyle bir kurgu, öyle bir özlem eşiğinde çıkan sesti kaleme yansıyan...
teşekkürler Zeynep...sevgiler..:)

sizi istemeden de olsa böyle bir zorluk içine soktuğum için özür diliyorum sevgili Veysel.nedendir bilinmez siyah ve tonları fonda her zaman favorim olmuştur, görselleri bile ona göre seçerim..okuyabileceğinizi umduğum bir tonda değişiklik yaptım...
ikinci kez gelmeniz ve hatta bütün samimiyetinizle bu yorumu düşmeniz etkiledi beni..okumadan geçebilirdiniz de..gösterdiğiniz hassasiyet adına tekrar teşekkürler...
saygı bizden...selamlar...

izine ne gerek var ? öyle isteyerek ve severek okudum ki...muhteşem bir iç sesti ve oyle yalın öyle anlaşılırdı ki...okumamak haksızlık olurdu bu duygu seline. siz ve kaleminiz benim için hep özel di zaten , sanırım ben karşıdan takip etmeyi seviyorum ve özelliğinizi bu yüzden size hissettiremedim.

dip nottaki sevgiler ve öpücük tam yerini buldu..:)) ben teşekkür ederimmmm...

sevgili Seyide...öncelikle sonsuz teşekkürlerimi bırakmalıyım...ilk dinlediğimde bende yarattığı etkiyi inan ifade edemem...o kadar samimi, o kadar hissederek yorumlamışsın ki ben bile yabancı kaldım çalışmaya..sanki seslendirenin kaleminden çıkmıştı...verdiğin ehemmiyet ve gösterdiğin özen bana kendimi önemli hissettirdi..bıraktığın bu benzersiz duygu adına sana bir kez daha teşekkürler...

seslendirme bana ulaştı ama ben size ulaşamadım..izin almadan eklediğim için sanırım bir de özür borcum var..:) umarım affetmişsindir...

öpüyorum...sevgiler düşürdüm dipnota...;)

suskunluğu bozmak bazen farz olur...:) teşekkürler svgili İnci...

sevgi ve selamlar...

teşekkürler sevgili Mehmet...

keyif bıraktı ziyaretiniz...