Bencilliğimiz dagdan aştı, tek düşüncemiz kendimiz. Nere gidiyoruz belirsiz,düşmüşüz yola.Yolun sonu ,hayırmı şermi bilinmez.Bana kalırsa ,pekte hayırlı degil. Buna sebep olarak gözüken o ki, kentleşme, büyük şehir yaşantısı. İnsanlarımızı bencilliğe iten tek sebep.Şehir hayatı, lüks yaşam derken bakmışız ki tek tek unutmuşuz çevremizdeki dostlarıda insanlarıda.Bencil yaşıyoruz,devamlı bir savaş içindeyiz.Bu savaşta da tek düşüncemiz kendi yaşam seviyemizin bir üst çıtaya cıkması.Önceden böylemi idi insanoğlu ,komşuluk ,dostluk, hoş görü,sohbet vardı.Şimdilerde ise oturduğumuz binadaki, bir alt komşuyu tanımaz olduk.Selam vermez olduk.Yardımlaşmaz olduk.Bir yerde, bana dokunmayan yılan bin yaşasın sözü ile parelel yaşar olduk.

Peki bizler, geçmişe bakıp ta özlem duymuyormuyuz .?Bu kadar mı sağır ve lal olduk hayata.?Hadi kalkın, bir şeyler yapalım bu gün eskisi gibi.Teknoloji çagında yaşıyoruz.Bir telefonun ucunda dostlarımız,sevdiklerimiz arayalım.Bir şeyler paylaşalım, bir bardak çay belkide kısa bir yürüyüş sohbet.Bunu yapalım ama sık sık.Belki örnek oluruz bu davranışımızla ışık oluruz .Bizleride birileri fark eder böylelikle, örnek alır çoğalır eskisi gibi dostlukta, kardeşlikte.