Evet, sen melülleştikçe
Sessizliğin örtüsüne bürünerek geri çekildikçe
Yüzüne mahzunluk tebarüz ettikçe, halime yönelip utanıyorum
Ve geçen yılları, akan zamanı hatırladıkça hayıflanıyorum, seni öyle anıyorum


Ne yazdığın mektubun
Serencamında demlediğin hicranın kar etmiyordu
Her ne dense hükümran olmak farklı geliyordu ve sevgi öteleniyordu
Ne kadar sancılar çekmiştin, hiç birinden söz etmeden hizmeti esirgememiştin


Teslim olmak ve susmak
Hakların talan edildiğini edep içinde yudumlamak
Metaneti kuşanarak sabrı koklamak ve hakkın huzurunda yaş akıtmak
Kalbin hicranını gale almadan, ruhunla hesaplaşmadan ölümle mutabık kalmak


Ey yar ne söylerim ben
Benliğin girdaplarında irademden zafiyetlerim dem
Hani nerde kaldı vicdan, hani şimdilerde anıla gelen mizan aşkla yıkanan
Artık sukutunun çığlığı gönülleri dağlıyor, nisa kimliğin mukadderat için akıyor


Her ne söylesen haklısın
Sen atim için serdedilen zamanın farkında ilk adımsın
Zira sen bir anasın, gözyaşlarınla anılansın, hasrettiğin aşkla ülfet tadısın
Seni anlamamak ve halinden zuhur eden nefesi haz ile koklamamak bir ihanettir


Ne kadar kuşkulansan da
Ve hatta burukluğunu haykırarak baksan da haklısın
Çünkü sen asırların töhmet altında bıraktığı hüzünlü bir şarkının hazzısın
Mütemadiyen sabırla derlenen ve halin ikliminde ibretle örülen nakışın sanatısın


Sen ne kadar hamiyet etsen
Varlığını koşulsuz teslim ederek fedakârlığı seçsen
Yine de hakkıyla anılan ve bu manada anlamlaşan sürur neden olamazsın
Kime ne söylerim, sefilliğin kol gezdiği sokaklarda soluyan hicranım seni anarım


Nazar edemem çiçeği gülü
Resmettiği renklerinden tebarüz eden elemli hüznü
Nasıl yâd ederim, hangi yüzle edebin ziyadesini beklerim ötenin nurundan
Çıkacağım azıksız yolculuğumdan, şimdilerde tutunmaya çalıştığım korkulardan


Artık seni anarken ağlıyor
Anıların hüzün sayfalarında hazanı koşulsuz yaşıyorum
Sensizlikte kör kuyuların karanlığına ulaşıyorum ve hazin sesi duyuyorum
Yeşertemediğim sevgi filizlerini sacıyla sayıklıyorum ve kalbinde hesaplaşıyorum


Giden gidiyor bir ses yok
Ölüm mukadderken neden kalplerden uzaklarda bir ok
Aşk niçin hicran içinde bir kök, hüznü yürekler muvazenesinden kaldır sök
Ey yar, kalbin bu denli letafetliyken neden anlatamadım melali halimi artık söyle




Mustafa CİLASUN