Zübeyde, hanımağasına kayvesini götürdiğünde usulca yanına ilişti. Meryem’i neden sevmiyordu ? Yuvarlak kalçalarını mı yoksa dolgun dudaklarını mı kıskanıyordu. O da bilmiyordu. Diş bilercesine baktığında Meryem’e hanımağa ’hayır atmaca rahat bırak kızı. ver kayvemide. hadi bakam günün geçtiğine bak’ dedi. Bir tutarsızlık, bir hayal kırıklığı atmacayı dondurdu. Hanımağanın sert elini bacağında hissedince anca gitii yatağına.

Kayvesini höpürdeterek içen hanımağa son yudumundan sonra da fincanını bir güzel kapattı. Koğuşta adı yalan rüzgarına çıkan Ayşe yine fal bakacaktı hanımağasına. Sıcakta da soğumuyordu ki meret. O an Ayşe ayak parmaklarına pamuk koymuş ojesini sürüyordu. Birden gözü takıldığında içi kararmış olan saate, hanımağaya baktı. Bekleniyordu. Çabuk çabuk sürdüğünden ojesini yamuk yumuk olmuştu tırnakları ama olsundu hanımağayı bağırtmak kim isterdi ki ?

Her zamanki gibi değildi bu fincan. Mutluluk vardı sanki. Ama söylese kim inanırdı ki...

Başladı anlatmaya. E harfi ile başlayan bir kadın neşe verecek sana ablacım. Seni yeni birileriyle tanıştıracak ?????????? Sana mutluluk var dediydi dersin. Ablacım bir tane de hediye alcan. Fotomodel Aysu yumuşak bişey mi bari ? diye sordu. Aklı fikri oynaştaydı onunda.Ayşe ona dilini çıkarırken, tüm koğuş gülüyordu hatta hanımağa bile. Güzel kadındı hanımağa. Hitabının söylendiğine bakmayın gençti. Hatta Kamile abladan bille. Yirmi dört yaşında elini kana buladığında, yirmi dört yıl vermişlerdi ona. On iki yılı sarmısak ezer gibi ezmişti bu koğuşta. O zamanın hanımağası dokuz ay sonra ölünce bütün koğuş onu seçmişti. Canan olsun demişlerdi.

Derken, demir kapıda soğuk kilidin sesi duyuldu. Kadın gardiyan bağırıyordu. Esma Karacan. Herkes yalan rüzgarı Ayşe’ye baktı. E harfi mi ??????? Koğuşta kimse E’li bir isme sahip olmayınca herkes şaşırmıştı. Gardiyan hanımağaya ’işte yeni yosman. uyuşturucu paket servis yaparken paketlenmiş’ dedi. Başka zaman olsa herkes gülerdi. Hiç çıkmazdı ki Ayşe’nin söyledikleri. Gardiyan kendi söylediğine kendi gülerken kapıyı kilitleyip penceresinden baktığında, Allah Allah bi garipsiniz haa... dedi.

Bu sessizlikten yararlanıp evet benim adım Esma Karacan ama bana Sema deyin olur mu hep buna alışmışım ben dedi. Minik çantasından oya işlemeli bir yemeni çıkardı. Ben bunu hanımağaya getirdim. kimdir acaba ? .......................... Vay yalan rüzgarı vay sen neymişsin be ! O an silkelendi Ayşe yemeniyi aldı Sema’nın elinden iyice dokundu.
Yumuşacıkmış koğuş ! dedi. Herkes güldü Sema hariç.Anladı ki, on üç çatlağa kendi de dahil olmuştu. Ayşe hanımağayı gösterdi. Yemeniyi verdi. Kendim işledim Hanımağam dedi.
Bir uyuştucu satıcısından oya işlemeli bir yemeni almak... Kim bilir ne oldu sana diye iç geçirdi hanımağa. Ve içinden bir yıldız kaydı.