Hayatınızdan yitip gidenleri hatırlayın...Ellerinizin arasından başka bir ele doğru kayıp gidenleri de...Eğer toprağın altında ölü bir bedense artık yitip giden, isyan edemezsin Allah’a...Ellerini açıp dua etmekten başka yapabileceğin bişey yoktur...Bu acı hiç bitmeyecek sanırsın...Nefes aldığın her an sanki aynı şiddetle acıtacak sanırsın yüreğini bu acının...Ama gerçek o ki Ölüm acısı azalır zamanla...Evet belki asla silip atamazsın,yok olmaz o acı ama azalır zamanla...
Peki ya hayatından yitip giden hala yaşıyorsa...Toprağın altındakini görmezsin,göz görmeyincede gönül katlanır derler...Ama, ama yaşıyorsa hayatından silininen...Her gün gözlerinin önünde canlı bir ruha ölü bir insan olarak bakmak...offfff çok zor...Hayatın bittiğini sanırsınız o anda.Ama hayat o kadar acımasız,o kadar vurdumduymazdır ki inadına devam eder...İnadına aldığın nefesi vermek zorundasındır...
işte bu inatla yaşıyorum hala...işte bu inatla nefes alıyorum hayata karşı..Yaşamak için...Aşk için...BElkide senin için...