Böyle gitmek yakışmadı sana.Sen böyle gitmezdin belkide ben böyle düşünmedim.Bir mucizeydi seni buluşum.VE öyle de devam etti.Sonunda üzüleceğimi bile bile sevdim seni.Bildim ve buldum sonra bütün varlığımla koştum sana sen bir adım bile atmıyordun.ben saadece sevgine kaçıyordum alabildiğine, hem de senden kaçarken.Anladım artık ne kadar uzaklaşırsam o kadar yaklaşıyorum sana.
Varlığın bir hayaldi hep, her uzandığım da kayboluyordun.Seninle ilgili düşlerim bile yok.Düşüncelerime gelemiyorsun.Hep orada uzakta fakat içimde öylece duruyorsun.Çünkü ne sevmeme izin verdin ne de unutmama...Adın gizli saklı yüreğim de ellerimi uzattığm boşlukta öylece duruyorsun.Tıpkı bir yıldız gibi bakarken karanlığa, ansızın kayıveren bir yıldız gibi, bir anda gittin.Uzaktın hep ve bu uzaklıktı seni hasret kılan beni ise hicranın kölesi.
Sevmek anlamını buldu seninle, özlemek gerçek benliğini ’seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli’ der ya şarkı inanmazdım buna şimdi tüm gerçekliğiyle terennüm ediyor ruhum bu bana acı verse de.Teşekkür ederim sana, uzaktan sevmeyi bu kadar güzel kıldığın için ve içimde büyüyen bu uslanmaz acı için.VE ben aslında seninle acı çekmeden sevmeyi öğrendim.İnanılır gibi deyil belki ama karşılık almadan beklemeden tertemiz bir sevgiyle ve saadece bir anlık gördüm diye titreyen ellerimle seviyorum.VE şunu anladım ki; DE hali, DEN hali, vs... gelmiş geçmiş hayatımdan. Acıysa çekilmiş imtihansa vermişim aşka benim yaşadığım aşkın yalın hali şimdi.Sevmek bu işte şeffaf ve bembeyaz, hiç kirletmeden sonsuza taşıdığım mukaddes bir emanet yüreğimde.Bu güzel sevgi armağan olsun sana. EY SEVGİLİ.! aşk ın yalın hali sana armağanımdır.