Uzun bir serinin şu an için en son sayfasını okuma şansım oldu.Seriyi baştan sona okuyamadım henüz.Ancak zaman buldukça inşallah okumaya çalışacağım.Yalın bir dil kullanmışınız ve konu elbette hayatın içinden olunca okumak daha da zevkli oluyor.Kaleminizi kutluyorum saygılarımla.

Selim sustu ne onlardan saklıyacak, ne de bir şey izah edecek hali yoktu artık. Sevdiği kızı ebediyyen kaybetmenin acısı tekrar yüreğini yakarken önüne baktı kaldı.
Burhan içini çekti ’Songül bir taksi çağırda eve gidip iyice dinlensin’genç kadın aceleyle kapıya çıkıp hemen caddenin köşesindeki, taksi durağına koşarken, Burhan Selim’i eli cebinde sıkıntıyla süzdü.
’Bana bak aklını başına al toparla kendini, genç yakışıklı bir doktorsun sana kızmı yok, seni bir daha bu halde görmek istemiyorum’. Selim öylece oturduğu yerde hâlâ önüne bakıyordu..
Hava kararıyordu yavaş, yavaş. Gelecek günler nelere gebeydi kimbilir.
Görünen o ki iki genç ayrı oldukları her dakika daha çok yıpranacaklar gibi görünüyordu..


Akıcı, sürükleyücü güzel yazınızı kutlarım. kaleminiz daim olsun