RÖTARLI MERMİ

Dünyadaki her yaratığın, kendisini güvende hissedeceği bir ortam yaratılmıştır şüphesiz. Yağmurun bulut, bebeğin ana kucağıdır tek sığınağı. Ne ki yağmur ilelebet kalmıyor siyah güvence yumağının kanatlarında. Bebek artık istemiyor saçakların altından yağmuru izlemeyi...
Ağır ağır kopuyor bir şeyler. Özgürlük denilen o mükemmel duyguyu hissetmek uğruna gökyüzüne atılan mermi gibi kararlı fırlıyor bir şeyler namludan. Gidebildiğince uzağa gider mermi. Yükseklik korkusu olmadan, zevkle ve özgürlük arayışıyla yarar geçer bulutları. Amacına yaklaşana dek barutla, havayla muhabbet eder; arkasına bile bakmaz namlusuna el sallamak için. Beklediği, belki de beklemediği, amaca doğru iyice yaklaşmışken mermi, hayalinde canlanır tetiğe basış ânı... İnsanlar da merminin fotokopisi gibi. Giriş gelişme ve sonuç. Ya amaç size kazık atar ya da zaten kazıkla doğmuşsunuzdur. Bana kalsa giriş bölümünde kalkanı, neşteri hazır tutmalı ve dalmalı hayatın meydan muharebesine. Riskler bazen göze alınmalıdır hayat için gelişme bölümü iyi yazılmalıdır.
Bir şeyler yapılmalıdır ey insanoğlu! İnsan vücudu ve mikroplar; mermiler ve düşmanlar hepsi, hepsi birbirini götürür. Ama her zaman biri "galip" diye bir isim alır.
Ateş hattında kalın, yaralanın, direnin ama mağlup olmayın. Bir mermi de siz sıkın hayatın kafasına..!