Yazmak için almadım kalemi ,yazmadığımı söylemek için aldım.Üzgünüm ,yazmak istiyorum istiyorum,ama zor zevk vermediği gibi istediğim gibi olmuyor.Mucize bekliyorum derken bile mucize beklemiyordum.Siz bilmezsiniz çünkü söylemedim .Bu türlü yazmadım.
Bazen kendi kendime derim’ Mucize yok hiç bir şey farklı olmayacak bu Dünya’da yaşıyorsan ayakta durmalısın’ tabi durabileceğim kadar.
O ne derse desin hayat kolay değil .Direncime , hoş gürüme rağmen kolay değil .Birde sanatçı yönün varsa, gözlerin hala bu denli görüyor ,yüreğin insanların yürek çırpınışlarını hissediyorsa acıları ,sevinçleri yarım bir bakışla görüntüleniyorsa hayat zor çok zor .
Bilmem daha önce anlatmış mıydım ? Bir gün adsıza konuşma arasın da demiştim ki ‘Hayat bir film gibi ne yazık ki senaryosunu biz yazmıyoruz .Yazamıyoruz.’Yüzün de onaylayan muzip bir ifade nasıl yazmak isterdin diyen bir bakış .O bakışı hiç unutmadım.Özledim adsız seni çok özledim .Sohbetini özledim. Ama sanma ki seninle ilgili düşüncelerim de çelişkilerim soru işaretlerim yok.En çok seninle ilgili var,ama seni olduğun gibi sevdim.O soru işaretlerim hep kalacak .Kalemim bile beni bazı şeylere ikna edemez. Gerçek şu ki hiç bir kalem benim kalemim bile bir hayatın tümünü anlatamaz. Kasıt var mı? Derseniz var tabi .Seni olduğun gibi sevdim .Tanıdığım kadarıyla yetindim.Bilmediğin şu var ki ben senin özünü tanıdım ve çok zor olduğunu biliyorum ,senden uzak durmamın sebebinin bu olmadığını ikimiz de biliyoruz sen de çok yakın sayılmazdın tabi hep geçiştirip duymazdan geldiğim Cumartesi ne yapacaksın sorusu dışında. (buraya cümle ekledim ama sildim onun özeline girmeyelim anlattıklarım benim özelim)
Adsız arkadaşıma selam söyle demişsin bir tanıdığımla karşılaştığında üstelik marka giymişsin çok şıkmışsın ,bir ben öyle göremedim seni. İnanmam dedim inan dedi. Çok şıktı.İnanmıştım aslında bir konuşmanda bir ima vardı .Bir ben sormadım sana Cumartesi ne yapıyorsun diye.Niye mi sormadım? Bilmem dersem inanır mısınız sanki

Şimdi bunu okuyanlar ne alaka diyebilir.İnce ayrıntı adsızı anlatmak en zoru anlatmak soru işaretleri içimde dolanıp duruyor .Hayır hayır ayrı oda konusu değil başka sorular.
Bulamam ki artık seni kitabımın kapağı için canım zaten kitabım bitmeyecek(aslında istesem bulurum) Hayır artık hiç bir şey istemiyorum kitabımın kapağını kül rengi yapacağım şekilsiz sadece başlık ve resim.
Çok yoruldum gözlerim hafif nemli aslında seni görmek istemiyorum adsız,beni böyle görmeni istemiyorum.Bak hala yapamadım bu işi bir sene değil çok sene geçti.Hani yüzüne söylemiştim ”sen iyi gün dostusun dost kötü günde lazım”.Bazen sanki bu cümleyi tekrarlıyor.Yanılmış olabilirim tabi.Dahası bu cümleyi tekrarlamasını istemiş olabilirim.Aslında o iyi bir dost,öyle davranmasının sebebi beni teşvik etmek yada bırakalım artık gözlerim yanıyor saat yarım bitiremeyeceksem neden yazıyorum?
Her şey yarım da olsa yayınlatacağım ondan.
18 Haziran 2005
JALE KESKİNKILIÇ
(İpin Ucu Kitabımdan