Sevgili gelecek,

Ben artık çok yorgunum bir o kadarda umutsuzum.Senin peşinden koşarken yavaş yavaş eridiğimi hissedebiliyorum.Kaç kış geçti yaza hasret duyan yine de senin bıraktıklarınla yetiniyorum.Aslında sana her gün bir adım daha yaklaşıyorum ama sen benden bir gecenin gündüzden kaçması gibi bir adım daha uzaklaşıyorsun.Kendimi yerimde sayıyormuş gibi hissediyorum.Bazen ise senin bana bıraktığın küçük hediyeler beni çok mutlu ediyor keşke o hediyelerin yanında sonbaharda solan çiçeklerin hüznünü veren sürprizlerini de bırakmasan.Ne güzel olurdu.Ama ben seni yaşayarak öğreniyorum yaşadıklarımdan ders alarak senin bana daha güzel hediyeler bırakman için çabalıyorum.Geçmişten haber vermiyorum zaten geçmişin yazarı sensin bende bu yazının baş rolüyüm.Ama senaryonun değişmesinde pekte etkili olamıyorum.Seninle hiç bir zaman yüzleşemeyecek olmamız asıl beni üzen şey çünkü bir gün bu filmde bitecek.

EMRE CAN YAKUT