Ne zor şey insanın kendi kendiyle savaşması...Bir yanın yap derken ,öbür yanın dur diye bastırmaya çalışması...
Bir yanın her bişeyi olur yapıverirken, bir yanının herşeyi olmaz yapıvermesi...bir yanın koşa koşa giderken,diğer
yanının çivilenip kalması...

Ne zor aslında keşkelere sığdıralamayacak olan hayatın kimi zaman acabalara sığdırılmaya çalışılması...bir yanın uçup gitmek
isterken geleceğe doğru,bir yanının bir acabada takılıp kalması...

Herşeye rağmen en güzeli sanırım tüm zorluklara rağmen insanın orta yolu bulması...Kimi zaman takılıp kaldığın acabadan,
özgür yanının seni çekip alması,seni yarınlara taşıması...Bazen de olur yapan yanına yenilmek en güzeli,herşeye olur deyivermek....
Bazen ayak diremek herşeye,bir keçi kadar inatçı olup,herşeye karşı durabilmek güzel olanı...

Zor olanı başarabilmek sanırım,güçlü insan olabilmenin temeli...Bazen git diyene karşı durabilmek,bazen dur diyene karşılık gidebilmek...
Bazen de yanlış yapmak,tüm bildiğin doğrulara rağmen...Ama yine de eğilmemek,bükülmemek,insanlığını kaybetmemek...

Karmakarışık olan çok bilinmeyenli denklemi çözebilmek aslında en zor ve en güzel olanı,insanın kendi içine girebilmesi,kendini anlayabilmesi...
Yanlış yapa yapa doğruyu bulabilmesi...Bazen de yanlış olduğunu bile bile yanlış yapıp sonucunu cesurca kabullenebilmesi...