Karamsarlık..hep içindeyim.dünyam sanki bu kelime etrafında dönüyor..hayat anlamsız..mutsuzum ve herşeyim bu mutsuzluk içine sarılı..yarım kalmışlık yaşanmamışlık..sözsüz kaldm..dilsiz kaldım..içim kapkaranlık bir kuyu ışıksız kaldım..bu dünyada yaşamanın sırrı umut muş ben umut(suz) kaldım..bir insan kendini ancak bu kadar iter ölüme dönüp arkama baktığım da bunu gördüm..her günün karanlığı güneş yok..nefes yarım hayat yok ...yazmak rahatlatır insanı ..yok yok yok hiç bir şey yok ..bilirim huzurun kaynağı onda dır .onda açılır her kapı ..onda son bulur tüm dertler..ben ne yaşadı isem hep onsuzluk yaşadm..ben onu kaybettim belki hiç bulmadım.hep kendimi kandırdım.ama biliyorum ben onunum..ben ona ait..kalbim ancak onunla huzur bulur.Rabbim bu asi kendini yolunu kaybetmiş kulunu kovma kapından kendine bunca zulm etmiş kulunu kovma kapından ..sen beni insan yarattın sen halifesin bu dünyada bu senin hizmetkarın dedin..serdin dünyayı önüme ben kıymet bilmedim..rabbim ben senin sözünden çıktm günahkar oldum ..o gün bu gün hiçç gülmedim..bütün huzur senin varlığndaymış ben kıymet bimedim...her bir günah ok gibi saplanmış yüreğime...eritmiş bütün varlığımı ..günahlar yakar içini insanın sıkar nefessiz bırakır..huzur(suz)..ben ettim sen kovma kapından..ben kaçtım ben geri aldım al içeri..senden başka sığınayım sığınacağım kimsem yok...ben ettim...rabbim sen affet..affette affınla yargıladğın kullarından et affet..senin şanın dan af ben uzattım ellerimi...hani bir çocuk gibi sığınmak sarılmak sarılıp ağlamak istiyorum..ben kendime çok ettim sen bağışla beni..