Hep yineler kaplıyor hayatımı, Hep yinelere yeniliyorum.. Her şey sanki bir kısır döngü, bu defa farklı desem de “Yine” çıkıyor karşıma.. Yinelerim, yenileniyor, yineleniyor..

En son içimin yandığı yerdeydim, yine oradayım… Dönüp dolaşıp, yandığım yere geliyorum.. Kürkçü dükkanı misali.. Ne kürk var ortada, ne de dükkan.. Kalbim var benim orada Kalbim.. Sana verdiğim Yüreğim… Bilmesen de bilmezden gelsen de… Bu defa farklıydı hani? Hep ağlatmayacağım diyenler ağlattı, Sen de… Yine de Seni ayrı tutuyorum tüm her şeyden… Sen ben’sin çünkü…
Durup durup aynı yere gitmemin nedeni ne? Sen mi? Acı mı? Gözyaşı mı? Hoşuma mı gidiyor bunlar? İnanıyorum sadece inanıyorum Sana, Yeniliyorum kendime.. Herkesin aslında aynı olduğu gerçeğini silip, yerine aynı değil, Sen farklısın masalını uyduruyorum… Silip silip yeniden yazıyorum Seni! Karalayamıyorum adını, kara tahtalara yazamıyorum karakalemle. Hep beyaz yazıyorum, bembeyaz yerlere.. Karalayamıyorum adını, yüreğime açık yerlerde.

Sen yine de gel.. Yinelensen de; Yineler, Yenilsem de; Kendime, yine de gel.. Gelmelerin hep yine olsun..
Giderken yine acıtsan da, gelmelerin hep yine olsun.. Gelmelerin yinelensin.. Kısır döngüm ol, Dön, dön gel.. Hiçbir şey yinelenmesin Senin kadar.. Seninle yaşadığım Mutsuzluğuma bile razıyım, yeter ki Var ol, Yine gel.. Yine ol… Dünya yuvarlak işte, ama hep Sana dönsün, hiçbir şeyim yenilenmesin Senin kadar,
.../ Yinelerim Sana..
Yenilerim Sana..
Yinelenmelerin Bana olsun..
Ne olursa olsun,
Yine gel…


(Yirmi-Ocak-İkiBinOnBir*15:30)
Nevin Akbulut