Cevapsız kalmış bir aramanın hemen ardından elimde telefonla yürüdüğüm yağmurlu gecenin içine sızarken bedenim, dudaklarımın soğuğu öpen dokunuşlarının bıraktığı sevdanın, alfabetik işaretlerle aktarımıdır bu sadece. Güzel bir hayal, uyanılması güç kâbus, aklımın oyunudur. Yüreğime saplanmış gümüş kurşunun ardına ötenazi hakkını dilenmesidir. Hayaldir biraz.

Sevgisizliğim;
Açılmadığında zamanın kapıları suskunluğunun üzerine, içime saçılan yalnızlığın avutulamazlığında sevdim seni. Elimin uzandığı kadehin dudaklarından miras ateşinde yaktım hayallerimi, arzularım aklıma hükmettiğinde sana biriktirdiğim son umut kırıntılarında düşündüm uzayan gecenin yağmurlu ritminde ne denli bağlandığımı varlığına. Bırak beni kalbinin işlevsiz soğukluğuna yeniden yarattığım sıcaklığında severim seni.

Sevinç; içimde yorulmaksızın koşan çocuk şefkate muhtaç.Hüzün; sensiz kalmış gece. Karanlık saatlerinde sokağın yağmur damlalarınca bölünüyorum her parçamda sana duyduğum aşkın acılarını bırakıyorum kuytularına. Zaman; senin getirdiğin muamma.

Sevgisizliğim;
Seni anlatan cümlelerin içine“sevgi” koysam sıradanlaşıyor ve kahrolası basitliğe indirgeniyor anlamında yansıttıkları. Sol göğsümde boşluklar derinleşiyor, kabına sığmayan ruhum dayanılmaz acılarla yüzleşiyor. Mevsimlerin dilince konuşuyorum şimdi, gülüşün donuyor kar tanesinin kırılgan süzülmesinde, sıcağın kavurduğu bir kum tanesinin renginde tenin can alıyor. Anlamsızca düşüncelerin yokluğunda seviliyorsun “özlem” dediğim ay’ın düştüğü denizin uçsuz görüntüsü.

Benim hislerimin anlatılmaz, hayatı zorlayan, mutluluk dilekleyen yanına yığılıyor serüvenin. Umuttan ibaret olan garipçe isteklerdir sen müptela uzuvlarımın ihtiyacı, gözlerim ellerinle tamlanıyor. Ellerim yüreğinle besleniyor. Yüreğim gözlerinle hayata anlamlı atıyor.

Sevgisizliğim;
Doğanın kanunlarına baş kaldırıp tüm yasaklarını çiğniyorum, maskelerimden sıyrılıp en yalın halimle karşında oluyorum. Bilinçli ıskalıyorum sensiz mutluluğu, sevdiğim ne varsa sen olmalı kıyısında. Kendini adamışlıkla yürümeliyim sana kavuşmanın ödülünde.

Bir insanın seni düşünmediğini, istemediğini, somutlandırmadığını ve hayatın dışında tuttuğunu bile bile senin onu hayatın tüm anlamına dahil etmenin verdiği acıyı sevecek kadar istemekti sana olan bağlılığım.

Sen ellerinin üşümüşlüğünde dalmışken yeşil bir kuytunun yanımızdan akıp gitmesine ve hatta tutuklu kalmış dilinle heyecanlı söylemlerde bulunurken. Doğa bana inat yüzüme çarparken senin yanında olmanın süreli gerçeğini, kaçamak bakışlarla yüzünü akıp giden renk fırtınasının içine milim milim kazıyordum gözlerimle seni sevdiğimi.

Sevgisizliğim;
Seni sevmek kaybetmekmiş inançları ve ayrılmakmış kör olası bağlarından insanların. Nafile hayatın içinde yalnız kalmakmış ve yalnızlıkta seni seviyorum diye avazım çıktığı kadar haykırabilmekmiş mutlulukla.

AsevimLİ