Hayat zor, hayat şartları zor.Hayatın zorlukları yalnız ülkemizde değil,bütün dünya ülkelerinde her geçen gün biraz daha zor olmaya devam etmektedir.
Kıymetli okurlar,bunu görebilmek için uzman olmaya gerek yok .Gerek yazılı ,gerekse görsel basını takip eden her vatandaş,bunu açık ve net bir şekilde görebilir.
Hayatı yaşanabilir kılmak uğruna herkes büyük çabalar harcamaktadır.

Günümüzde hayatın şartları gereğimidir nedir,herkes kendi menfaatlarını düşünür hale gelmiş,bir türlü biz denilememektedir..
Yine günümüzde,senlik benlik düşünceleri son hızla,son noktaya doğru gitmektedir.
Buda bireylerin birbirlerine karşı güvensizliklerini getirmekte ve bireyleri yalnızlaştırmaktadır.
Bir çok alanda insanların kendini öne çıkarma çabaları sıkca görülmektedir.
İnsanlar ,istediği makama gelebilmek için işin ehli olsada olmasada bu uğurda işin ehli olan kişiyle rekabet eder duruma gelmiştir.
Oysa kıymetli okurlar,dinimizde kardeşler arasında rekabet yoktur..
Bir insan Din kardeşiyle rekabete girmez,kardeşinin ayıbını görmez,onu tenkit etmez,onun noksanını telafi eder,onun kusurunu örter,eğer varsa bir ihtiyacı,o ihtiyacını gidermeye yardımcı olur,onun önüne geçipte,tahakküm etmez.

Özellikle günümüz insanı için dertleşmek,sohbet etmek çok önemlidir.
Fakat gün geçtikce bu yakınlaşmalarda kaybolup gitmektedir.
Oysa değerli okurlar,insanlar arasındaki diyalokların hayatımızda çok önemli yeri vardır.Paylaşmak,konuşmak,dertleşmek,adeta bir şifa kaynağıdır.
Hayatın zorlukları ve baskısı bilhassa büyükşehirlerde yaşayan insaları adeta yalnızlığa mahkum etmektedir.
Bu Anadolu’da yaşayan insanlar için az geçerlidir,çünkü onlar dağda bayırda gezer canı sıkılınca türkü söyler,kuşlarla konuşur,ağaçlarla konuşur,bahçesindeki hasatlarını sever ,onları yetiştirir,hatta hayvanlarla konuşur, o bir şekilde stresini atar ve yalnızlığını giderir.
Aynı şey büyükşehirdeki insan için bu geçerli değildir.
Onun için büyükşehirlerdeki dostluk ve arkadaşlıkların önemi bana göre çok önemlidir.
Günümüzde bireysel hayatın egemen olduğu,çok katlı apartmanlarda yüzlerce aile birbirini tanımadan yaşamaktadır.
Aynı apartman kapısından girip çıkan bir sürü insan birbirine günaydın bile dememektedir.
Hatta kafalarını kaldırıp birbir yüzlerine bile bakmamaktadırlar.
Böylece yıllarca yaşayıp gitmektedirler.
Oysa birsürü komşunun varolduğunu farketsek,komşuluğun ne olduğunu bilebilsek,işte o zaman yaşadığımız hayatın daha güzel olduğunu farkederiz.
İnsanların birbirlerini sevmesi ,birbirlerini tanımalarıyla mümkündür.
Allah’a çok şükür’ki,sevgimiz nefretimizden üstündür.
Sağlıcakla sevgiyle kalın..

Sami Aslan.Şair-Yazar