hep böyle oldu ben bildim bileli..
işim hiç yönedine gitmedi
ne adam gibi okuyabildik
ne başkaları gibi yaşayabildik
bildik alın yazısı..

iyi kötü sağda solda olduk gittik de
eller gibi arayan soranımız olmadı askerlikte de
şükür çocuklarıma haram lokma yedirmedim
ama olmadı gene
yetiremedim bitiremedim
nasipten öteye yolum olmadı

kimin aklına uyduysak;
ömrümüze yetti ev sahibi olmak hayali
ama birileri benim ömrümden çocuklarımdan çalabildi
nasıl vicdanları elverir bilmem, anlayamam insanlığı
anladım kar kalırmış, herkese elden çaldığı

ya sözde hayat arkadaşı dediğin koynuna aldığın kadın
önrünce kazandığını verdiğin bir kaba inşaatın
kapısı penceresi olsun diye “hanım bileziklerini” dersin
sanki başkasına kalacak gibi senden “tapu” istesin
hanımın kocasından ayrı cüzdanı

bu ne akla hizmettir.. Allahım bu ne izan
can yoldaşı olur mu böylesi bir kadından
kimin için çalıştım, kimin için kazandım
kimin için aç kaldım, nerede oğlum kızım
her birinin benden ayrı muradı

ben çalmadım çarpmadım, diyebilmek adına, yaşadım
ne kayırdım, ne iltimas, ne zerre rüşvet, ne de kıç yalamadım
ama gördüm ki ahlak izan bilmezler, faişeler, deyyuslar
kapılarına en yücem.. devleti aliyeyi elpençe divan tutarlar..
onurlu olmak beş ğara etmezmiş ne acı