Şimdi pencerenin kenarına bir sandalye çekip, oturma vaktidir. Eline bir fincan en sıcağından çay ama demleme hem de semaverde.. Bir eline de çikolata.. Gözün hep dışarıda olmalı tam da şuan da, hafif güneş vuruyor pencereme.. Bembeyaz karların üzerinden.. Ama erimesin ne olur, biraz daha gitmesin kar.. Bak tam da hayallere dalıyordum, çocukluğuma iniyordum tam da…

Hani anneciğim beni uyutmaya çalışıyordun da uyumamıştım… Kardan dolayı, karı bırakıp da uyulur mu be anne.. Zaten küçükken uyumayı hiç sevmezdim, şimdi de pek sevdiğim soylenemez ama..
Uykum hiç gelmezdi küçükken, zorla uyuturdu annem beni.. Bir defa yine böyle bir gün, uyumayacağım diye tutturdum. Dışarı çıkacağım karlara dokunacağım diye bağırıyorum.. Annem de ben üşümeyeyim diye eline aldı leğeni, dışarı çıktı bir sürü kar doldurdu , getirdi içeriye. Dünyalar benim olmuştu. Çocukken bir leğen kar ile sevinebiliyorduk. Şimdi kamyonlarca kar gelse ne kadar seviniriz. Yine de seviniyorum bu sabah.. Çocukluğumdan kalma bir sevinçle. Kırmızı fırfırlı elbisemi hatırladım.. Ne güzeldi, Turistler fotoğrafımı çekmeye çalışıyorlardı da babam izin vermiyordu.

Bir tane teneke sobamız vardı o dönem.. Yandım mı gürül gürül yanar, öyle ısınırdım ki, hala hissederim o sıcaklığı, yanaklarım yanar kıpkırmızı olurdu, tabi o zamanlarda böyle kansızlık gibi problemlerim de yoktu, çok sağlıklı bir çocuktum .. Neyse ben bir leğen karı görünce nasıl sevindim.. Annemle beraber kardan baba, kardan anne, kardan çocuklar yaptık … Sonra annem dedi ki; “Hadi şimdi uyu, uyanınca oynarsın bunlarla”
Ben de “Tamam” dedim…
Ben kardan adamların hayaliyle uyuyorum.. Ama nerden bileyim karların SICAĞI GÖRÜNCE ERİYECEĞİNİ…
Bir , iki saat sonra uyandım, Hemen kalktım sobanın yanına koştum. Annem bir de leğeni sobanın yanına koymuş .. Bir baktım leğenin içi su dolu!
“Anne nerde benim kardan adamlarım?”
Annem “Erimişler” dedi..

Allah’ım nasıl ağlamıştım, hiç eriyeceklerini düşünememiş meğer küçücük yüreğim. Nasıl üzülmüştüm.. Ve öğrendim tabi o günden sonra kar sıcağı görünce erir.. Öğrendim..
Şimdi artık ne soba var, ne karları içine doldurduğumuz leğen.. Ayrıca kar bile yok artık. Ben küçükken ne çok kar yağardı . Artık yılda bir kere yağarsa çocuk gibi seviniyorum.
Neyse ben yine de size de söyleyeyim, “Kar Sıcağı Görünce Erirmiş”


(OnYedi-Aralık-İkiBinOnBir*15:35)
Nevin Akbulut