Ölüm ne zaman ve kaç yaşında ve de ne şekilde olursa olsun zamansızdır bizlerce.

Kimi sevindirir ve ardından lanetle, nefretle anımsanır ve de geç bile gelmiştir ölüm ona. Kimi de kaç yaşında olursa olsun erkendir ve ardından herkesçe güzel ve güzelliklerle, rahmetle anılır.

Bazı durumlarda ise, erken bile olsa, tam zamanıdır bir yanıyla, ibret içindir belki de, belki güzellikleri, iyilikleri, insanlık adına unutulanları hatırlatmak adınadır!..

Aynı güne denk gelişi de tesadüf müydü alanları farklı da olsa, iki güzel insan oluşlarıyla, yoksa ibret adına, hatırlatma adına seçilmiş kişiler ve zaman mıydı? Bunu bilmemiz mümkün değil ama Sn. Rauf Denktaş’ın da, Sn. Lefter Küçükandonyadis’ in de vefatları ve ardından oluşanlar, dile getirilenler ne kadar da çok şey anlattı ve unutanlara hatırlattı. Dilerim ders alanı, düşüneni, kendine getirdikleri çok olur!

Lefter çocukluğumuzun spor adamıydı, hele de o taş plağa okunup dillere pelesenk olmuş

Ya Mustafa ya Mikro Mustafa
Kornerden gol atar kerata

Kafayı vurunca gol oluyor
Şeri şe teto şerişe teto
Naci’yi geçmek biraz zor
Sen Lefter’i Macarlara sor

Macar kalesine bulmuş yol
İsfendiyar pas atar Metin gol
Ya Mustafa ya Mikro Mustafa
Kornerden atıyor kerata

Şarkısının sıralamayı değiştirip ilk dizenin de sonuna bir r harfi ekleyerek oluşturduğumuz iki dizesi” Şeri şe teto şerişe tetor / Sen Lefter’i Macarlara sor” hiç düşmezdi dilimizden.

Üzücüydü, buruktu, hüzünlüydü ama ne kadar güzel ve anlamlı bir uğurlama töreni oldu, tüm takımların taraftarları, düşmanlıkları, o çirkin söylemleri unutup nasıl da güzel kucaklaştı!

Utandılar mı acaba bu güne dek birbirlerine olan çirkin hitap ve söylemlerinden, hele de o kavgalar, yaralamalar, küfürler, araba taşlamalar…

Hatırladılar mı acaba sporun ve sportmenliğin aynı zamanda, beyefendilik, arkadaşlık, dostluk da olduğunu ve mücadelenin, savaşın sahayla sınırlı kalması ama spora yakışırlıkla, beyefendiliğe, sportmenliğe yakışırlıkla olması lazım geldiğini.

Ders aldılar mı Lefter’in sportmenliği, beyefendiliği ve insanlığından ve ardından her takım taraftarınca saygıyla, güzelliklerle anılışından?!

Ya ırkçılar, dinciler!.. Önce insan diyebildiler mi?!

Peki siyasetçiler, Denktaş’ın ardından söylenenlerle biraz düşündüler mi benim ardımdan neler söylenecek, nasıl ve neyle anılacağım, dostum, düşmanım, tüm muhaliflerim neler söyleyecek ardımdan, güzel ve güzelliklerle anabilecekler mi beni, dua mı edecekler, beddua mı diye sordular mı kendilerine?!

p.r.alkan