İnsanların Yolu İki şeye; Aşka ve Ölüme Mutlaka Düşer.

Ey Aşk! Sen ki Adem’le Havva’nın cennetten kovulmasına neden olduğun rivayet edilirken.
Sen ki dünyanın her yerinde değişmeyen bir gerçekken.
Sen ki ezelden ebede yaşamın içinde varlığını sürdürürken.
Seni sorgulamak “Aşk var mıdır,yok mudur?” demek mümkün olabilir mi dersin?
Yine de kimseler senin o büyülü esrarını çözebilmiş değil bu güne değin.
Şairlere ilham kaynağı. Şarkılara güfte olmuşsun her bir tattan.
Özlü söz olmuşsun dillerden düşmeyen.
Her bir insan kendi gönül tezgahında dokumuş seni renk renk..
Kendi gönül tellerinde terennüm etmiş nağme nağme..
Kimileri “Aşk sevgiliye kavuşamamak halidir.” demiş.
Kimileri "Aşk bir yalan/Adem’le Havva’dan kalan." demiş şarkıda olduğu gibi.
Kimileri ise “Uğrunda ölmeye değer en kutsal duygu." olarak tanımlamış Seni.
Ferhat’a dağları deldirmiş sevdasının gücü.
Mecnun’u çöllere atmış ümitsizliği.
Ülke coğrafyaları bile değişmiş ordular yerine aşklar şaha kalkınca!
Tahtı-tacı unvanları görmemiş gözler Aşk gözleri kör edince!
Hayvanlar aleminde yaşanan aşklar ise insanlık alemine parmak ısırtacak kadar muhteşem ve imrenilesi…
Bütün bunlara karşın konuya bilimsel bakanlar arasında aşkı 3-5 dakikaya sığdıranlar da çıkmamış değil. Bir ömre sığmayan koskoca aşklara inat.
Yıllar öncesinin mutlu sonla biten aşkların kahramanlarına rastlıyorum zaman zaman.
O günlerin taptaze heyecanı sevgisi ve vefasıyla dolu olduklarını gözlüyorum birbirlerine karşı hala.
Ve geçmiş zaman olur ki… dedirtiyor insana ister istemez.
Oysa günümüzün bu içinden çıkılmaz karmaşasında AŞK da kendi payına düşeni fazlasıyla aldı maalesef.
Öyle ki zamanın çılgın teknolojisi bu ‘sözde aşkları’ internete kadar taşıdı.
Ve gerçek aşklar ‘sanal aşklara’ bıraktı yerlerini hanidir...
Yine de aşka dair ne varsa üst üste sıralansaydı eğer…
Yeryüzünden gökyüzüne sonsuz bir merdiven uzanırdı..
Her bir basamağı ayrı gizem..
Ayrı bir masal tadında..