Başlamıştı yine
yüreğime karlar yağmaya
Umutlarım ki
sırılsıklam olarak hastalansa




Sessizliğin hüznü
halimi burksa da aldırma
Bakalım ne çıkacaktı,
durağın yalnızlığında

Hani bazen,
unutulan bir hicran kuşatır ya
Nereye baksan
hazan sinende azap olunca




Hal efkârın
salıncağında ağlayarak bakınca
Yinede aldırma
nasıl olsa umut aşk tadında

Dinlediğim
hüzzam eser nedense bir başka
Saz ağlıyor, şair
içimi okuyor, şevkte sızıysa




Şayet sancılar
ruhumda anlamlaşan
umutsa,sen hiç korkma,
o aşk kalbimin sağanağında

Şöyle geriye
yaslanınca işte atim bambaşka
Hani mazinin sayfaları
aşkla taranınca aşkla




Mavera heyecanı
vuslat olarak aşk bahtında
İnsan ihsanla anlam
bulunca, aşkı anlayınca

Nedense canlar
koşturuyor bir avcı hazında
Aşk insan kimliğinde
hakkıyla anlaşılmazsa




Kalp bizzat
sahibine yabancılaşınca unutma
Zevk başka, idrak
aklın pervazında solunca

Hani bir
“ölü ölmüş” derler duyarsın ya anla
Lakin o insan ki,
tefekkür ülfetinden uzaksa




Sen yinede
halin fakirliğinde uyuklama yaşa
Vakit şahittir,
aşk letafettir, ölüm aşka eriştir

Artık hiç üzülme,
umutlar berekete vesileyse
Azimet hikmetin
sevdasındaki aşkın etkisiyse




Sabrın dirliğinde
asla üşüme filiz aşk şevkinde
Toprak o gün refakat
ederek aşkı kabul edince

Yinede ağlamayı
ihmal etme zira aşk seyrinde
Vahdet ihlâsın fevkinde
ruhunla bütünleşince




Kalbin inayet için
illaki nöbette ve sürur içinde
Muhabbet selamın
güzelliğinde aşk ateşi sende

Ne kadar feda
olursan ecirle sabrı yudumlarsan
Umudunu aşk yolunda
harmanlayıp nur olursan




Arifin ihsanında
yarensin ve veli ilminde nefessin
Arızı sancılar korkutmaz,
kalbine hicranı koymaz

Nefesinde mahzunluk
bulunmaz aşk hali yormaz
Kim ne derse desin
sadece akılla sırat bulunmaz




Aşk vicdanı kuşatır
aklı olgunlaştırır nefsi anlatır
Kim yaren olmak isterse,
aşkın sızısıyla manalaşır


Mustafa CİLASUN