ben kocaman bir agaç oldum köklerim öyle büyüdüki nerede oldugunu bilmiyorum kendim diye bildigim bir güneş seçtim hep ona dogru yükseldi dallarım.
hiç yapragım olmadı kimse benim altımda gölgelenmedi ümit bagladıgım güneşim birgün gelecek ve bütün yapraklarımı ona verecegim diye yıllardır köklerim bile onun için boy verdi çok fırtınalar gördüm hiçbirine yenik düşmedim .
zehir attılar kurusun kurusunda yakalım diye hep direndim ve bir gün o güneşimin bana yön verecegini bekledim evet yıllarca bekledigim an geldi o ana kadar hiç yaprak bile vermemiştim ama bagrımda bir tane çiçek yetiştirdim.
YAR alsın koparsında yakasına taksın diye oysa hiç yaprak dökmemiş olan ben çiçek açtım evet kopardı o çiçegi zannettimki takacak yakasına birkere içine çekti o güzelim çiçegin hem kokusunu aldı fırlatıp çöp tenekesine attı .
sevgiyle sulanmış olan bu agacın artık kökleri eskisi gibi olmayacak zannederim çünki onu sulayacak olan o güneş onun için dogmuyormuş bunu ögrendi bugün.
dallarım egilsede kurumayacak ve beni kurutmak isteyenlerle belki eskisi kadar mücadele edemesemde o çiçegi dalından koparan güneşimin sıcaklıgı beni ısıtmasada ışıgından faydalanmak için yaprak verecegim altımda otursun diye bütün AŞIKLARA .
kalbinizdeki ve içinizdeki sevgiye sonuna sahip çıkın ve onun degerini hiçbir zaman kaybetmeyin bende hiç kaybetmedim YEŞİL GÖZLÜM degerini